;
Μια ακόμα περιληπτική και ελεύθερη απόδοση τών στίχων ενός τραγουδιού τού F. Battiato:
Ένας άνεμος παγωμένος υπό το μηδέν
σάρωνε πλατείες και καμπαναριά
έμοιαζε λες με ριπή από πολυβόλο
που σκόρπιζε τα σύννεφα από χιόνι
Με βλέμμα πλάνο πιο αργά όλοι μαζί
θαυμάζαμε τη χάρη τού Νιζίνσκι
που είχε ερωτευτεί ο μέντοράς του
παράφορα στά Ρώσσικα Μπαλέτα
Το χειμώνα οι γυναίκες της γενιάς μου
σκύβανε πάνω από τούς αργαλειούς τους
κι εγώ τυχαία στη Λεωφόρο Νιέφσκι
συναντούσα τον Ιγκορ Στραβίνσκι
Μελετούσαμε κλεισμένοι στις κάμαρές μας
ώρες με το φως τών κεριών να τρεμοπαίζει
κι όταν κάτι είχε να πει η μικρή φωνή μας
περιμέναμε όλοι με σέβας τη σειρά μας
Κι εκείνο το δάσκαλο θυμάμαι ακόμα
που με έμαθε πως πρέπει στη ζωή
να διακρίνω τής Αυγής τον ερχομό
πίσω από το ατέλειωτο Λυκόφως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου