Συναναστροφές με τους ανθρώπους

Ένας πατέρας είχε τέσσερα παιδιά και πολύ συχνά οι άλλοι τον ρωτούσαν ποιό απ' όλα αγαπάει περισσότερο. Εκείνος  απαντούσε "Τον τέταρτο φυσικά που είναι ωραίος κι έξυπνος, ο πρώτος είναι χαζούλης κι άσχημος, η δεύτερη είναι μόνο όμορφη και ούτε δουλειές ξέρει να κάνει, ο τρίτος μόνο έξυπνος αλλά καθόλου όμορφος".

Κάποια ο μέρα ο θεός πήρε από τη ζωή το τέταρτο παιδί τού ανθρωπάκου -το έξυπνο και όμορφο μαζί- και τον άφησε με τα υπόλοιπα τρία. Σύντομα ο περίεργος περίγυρος άρχισε να ρωτά τον χαροκαμένο πατέρα ποιό από τα τρία παιδιά που τού 'μειναν τώρα αγαπάει περισσότερο. Εκείνος απαντούσε "Το έξυπνο γιατί, αν και άσχημο, βοηθάει στα προβλήματα τής ζωής, προτείνει κάποιες λύσεις ειδικά τώρα που η ζωή έχει γίνει τόσο δύσκολη".

Κάποια μέρα ο θεός πήρε από τη ζωή και τον έξυπνο γιό τού ανθρώπου κι εκείνος απέμεινε με τα υπόλοιπα δύο του παιδιά: την  όμορφη αλλά καθόλου έξυπνη κόρη και το άσχημο, θεόχαζο αγόρι. Διπλό χτύπημα είχε δεχτεί ο πατέρας αλλά μετά από λίγο καιρό ο αχόρταγος περίγυρος άρχισε πάλι να τον ρωτά ποιό από τα δυο παιδιά που τού 'μειναν αγαπάει τώρα πιό πολύ. Ο διπλοχτυπημένος πατέρας απαντούσε πως εκείνος προτιμούσε την όμορφη κόρη γιατί, αν και δεν ήταν άξια για τίποτα, τουλάχιστον ομόρφαινε το ρημαγμένο σπίτι με το χαριτωμένο, αγγελικό πρόσωπό της και το φωτεινό της χαμόγελο που παρέμενε εκεί παρ' όλα τα βάσανα που είχαν χτυπήσει την οικογένεια.

Κάποια μέρα, όπως ήταν αναμενόμενο, ο θεός πήρε από τη ζωή και το όμορφο κορίτσι. Το χαμόγελό του, λέει, το πήρε ο διάολος σαν αντάλλαγμα για να συναινεί στα βάσανα που ο κάθε θεός στέλνει στους ανθρώπους. Έτσι ο πατέρας έμεινε μόνος με το άσχημο και χαζό του το παιδί, να κοιτούν ο ένας τον άλλον, ανίκανοι να τα βγάλουν πέρα και χωρίς καμμιά ομορφιά να στολίζει πιά το σπίτι. Άργησε να ξαναμιλήσει σε άνθρωπο ο πατέρας...

Όταν όμως συνήλθε λίγο, άρχισε πάλι τις συναναστροφές με τους ανθρώπους, που τρανά αποδείχτηκε πως είναι τα πλάσματα τα πιό επιδέξια στο να ξύνουν τις πληγές που ο κάθε θεός ανοίγει. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Αποδείχτηκε επίσης πως οι άνθρωποι είναι οι απεσταλμένοι, οι κατάσκοποι τού κάθε θεού που με τις  -τάχα γεμάτες ενδιαφέρον-  ερωτήσεις τους "ψαρεύουν" τις αδυναμίες τών άλλων ανθρώπων, ώστε να ξέρουν οι θεοί πού πρέπει να χτυπήσουν.