Οκτάωρο (Σ/5)

                                                     Ο διανοούμενος, γρ.#5


Για τον Φράκκο το ζητούμενο ήταν να διατηρεί κάποιο έντονο ενδιαφέρον η δουλειά. Το χρηματικό έμπαινε σε δεύτερη μοίρα. Ήταν τόσο ...φλέξιμπλ που, μια και είχε δικό του σπίτι, το μόνο αναπόφευκτο έξοδο που έμενε ήταν το φαγητό κι αυτός το φαγητό μπορούσε και να το παραλείψει. Ή μπορούσε να αντικαταστήσει ένα ολόκληρο γεύμα με μια μεγάλη σακούλα τσιπς. Σε μια περίσταση είχε καταφέρει να "τη βγάλει" επί δέκα μέρες με ένα κοτόπουλο και δυο πακέτα μπισκότα.

Παρ' όλα αυτά ήταν από εκείνους που πιστεύουν ότι ο άνθρωπος κινείται πραγματικά κατά πως προστάζει το στομάχι. Όταν ακόμα -στα νιάτα του- νοιαζόταν για τη ισότητα και την εξάλειψη τής φτώχειας, έλεγε πως ο μόνος δρόμος προς την ισότητα ήταν η επανάσταση αλλά αυτό που εννοούσε ως "επανάσταση" ήταν η αδιάκριτη καταστροφή κάθε ιδιοκτησίας: από το ψιλικατζίδικο τού κυρ-Παππού έως την αυτοκινητοβιομηχανία τής κυρα-Τσατσάς.

Όσο κι αν όλοι καταδικάζουμε τη βια από όπου κι αν προέρχεται, υπάρχουν κι άτομα που πέραν τής βίας  δεν αναγνωρίζουν τίποτα άλλο σαν κινητήρια δύναμη. Ο υπάλληλος αυτός λ.χ. θαύμαζε όλους τους ανθρώπους που, πιστεύοντας πως ξέρουν ποιό είναι το σωστό, κάτι έκαναν για αυτό. Θαύμαζε αυτούς που κάτι έκαναν αν και τελικά δεν συμφωνούσε με κανέναν από δαύτους. Αυτά ξαναθυμήθηκε ο Φράκκο όταν "έπεσε πάνω" σε μια συνδιάλεξη τού πενηντάρη που, 9.00 μ.μ., κι έχοντας φάει κάτι κριτσίνια είχε γίνει κιόλας γκολ από τις μπύρες. Αυτό που τού έλειπε ήταν το πείραγμα τού φίλου του:

-Ρε Σωτήρη, βλέπεις να γίνεται έτσι επανάσταση; Με αυτούς τους καραγκιόζηδες; "Το αίμα τού λαού και τα πισώπλατα χτυπήματα τών καιροσκόπων"; Χούντα θέλει ο λαός...

-Τι λες, μωρέ; Εγώ είχα θείο στη Μακρόνησο. Πως μπορώ τώρα να ψηφίσω χούντα;

-Μα όταν οι άλλοι είναι καραγκιόζηδες...Λες αυτοί οι μαλάκες με τα λάπτοπ να φέρουν τη Δικαιοσύνη; Ο κόσμος θέλει ταχύτερο επεξεργαστή για δικαιότερη κοινωνία! Δε βλέπεις.. κάναν την Ελλάδα ένα απέραντο "πλαίσιο"; Κομπιούτερ εδώ, στις συνταγές, στο περίπτερο, στο τηλέφωνο, στην καρέκλα.

-Η πείνα, φίλε μου...όταν αδειάσει το ψυγείο θα πιάσουν τους λοστούς. Όταν αδειάσει το στομάχι θα σπάσουν τα αυτοκίνητα και τα κεφάλια.

- Έτσι τσάκωσε κι ο Ντι Πιέτρο τους φοροφυγάδες στην Ιταλία. Με τα κομπιούτερ!

-Αν ξεκινάς από το συμπέρασμα ότι όλοι είναι ύποπτοι και συ "τους κρατάς" με τα κομπιούτερς τότε κάτσε παίξε "κωλ οφ ντιούτυ"!

-Τι; κωλ οφ ντιούτυ; Τι είναι αυτό;

-Παιχνίδι..."Το κάλεσμα τού καθήκοντος". Ακούς;

-Ποιό σκάλισμα;

-Κάλεσμα, όχι σκάλισμα.


Η συζήτηση είχε αρχίσει να γίνεται ακατανόητη (κι άρα χρήζουσα αναλύσεως) για τον Φράκκο. Πριν κλείσει το φως τού γραφείου παρέδωσε:
[Γρ. #5 , ώρα: 9.30-11.30 μ.μ. Ύποπτα: "κάλεσμα καθήκοντος" (παιχνίδι;;;) και "σκάλισμα". Ποιούς κρατάς με τα κομπιούτερς;;; - "...συμπέρασμα πως ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΠΤΟΙ...". Πιθανόν αυτό πιστεύει ένας θείος από τη Μακρόνησο (ίσως αυτός έκανε δώρο το παιχνίδι)              Φράκκο]