Υπάρχουν διάφορες πληροφορίες πάνω στην "ομοφυλοφιλία" στην Αρχαία Ελλάδα. Η παιδεραστία, που η μορφή της διέφερε ανά πόλη-κράτος, ήταν μια σπουδαία συνιστώσα τής παιδαγωγικής. Στην Αθήνα τουλάχιστον οι πληροφορίες (από τον Πλάτωνα λ.χ.) μιλούσαν για μια επιλογή τού νέου από τον Δάσκαλο. Έπρεπε δε αυτός να είναι καλός κ' αγαθός (όμορφος και καλός).
Την επιλογή τού μαθητή (τού οποίου η ηλικία ήταν αυστηρά από 12-18) ακολουθούσε, μετά τη συναίνεση τού πατέρα, ένα τελετουργικό κατά το οποίο Εραστής και Ερώμενος "κλέβονταν". Η σαρκική σχέση ανάμεσα στο δάσκαλο και το μαθητή έπρεπε οπωσδήποτε να αποτελεί κοινή απόφαση και κατά κανένα τρόπο καταναγκαστική. Συνήθως επρόκειτο για απλό τρίψιμο τού πέους τού δασκάλου ανάμεσα στους κλειστούς μηρούς τού μαθητή. Μετά τα 18 ο νέος έπρεπε να ξεκόψει από τη σχέση αυτή.
Ο αμφορέας πιο πάνω (τού 5ου αιώνα π.Χ.) εικονίζει ένα τέτοιο τετ-α-τετ. Ο Ζευς κι ο Γανυμήδης, ο Ηρακλής κι ο Ιόλαος είναι διάσημα "ζευγάρια" τής εποχής.
3 σχόλια:
άαααααλλες εποχές...!!!
!
;;
.
;;;
εχμμμμ.....
'Μετά τα 18 ο νέος έπρεπε να ξεκόψει από τη σχέση αυτή.'
δηλαδή;
έχεις περισότερες πληροφορίες σχετικές;
Λέγανε "ας μείνουμε φίλοι", λες;
Όχι, αν δεν υπήρχε κάποια παρεξήγηση, συνέχιζαν να βλέπονται, να συζητούν κ.λπ.
Αλλ' όχι να τρίβει ο δάσκαλος μια ζωή το μόριό του πάνω στο μαθητή!
Δημοσίευση σχολίου