Μετά την ηλικία αυτή, γύρω στα 20-25 δηλαδή, μερικά από αυτά τα άτομα είχαν γνωρίσει άλλα με την ίδια ανωμαλία στο χρωμόσωμα 12. Στα προάστια μεγάλων πόλεων τής Ευρώπης μερικοί υποστήριζαν πως πού και πού έβλεπαν τα βράδια "παρεούλες" από δυο-τρία μικρόσωμα άτομα με έξι δάχτυλα, καθισμένα απόμερα σε παμπ, καφέ ή φαστφουντάδικα. "Ήσυχες, σιωπηλές παρέες", "Εξαδάκτυλοι που κάθονται στο σκοτάδι", "Αεικίνητες μουγκαμάρες", "Συμμορίες νάνων", ήταν μερικές από τις περιγραφές που χρησιμοποιήθηκαν.
Ένα ποσοστό από τους μεταλλαγμένους (εκείνοι που δεν είχαν εγκαταλείψει όπως οι προαναφερθέντες τα σπίτια τους), ήταν φυσικό να παραμείνουν με τους γονείς τους κι έτσι -πριν είκοσι περίπου χρόνια- υπολογίζεται πως το 1/2 από αυτούς περιπλανιόταν άσκοπα στους δρόμους και το άλλο 1/2 εκπαιδευόταν από διάφορους λογοθεραπευτές, αισθητικούς, ψυχοθεραπευτές ώστε να συμπεριφέρεται φυσιολογικά. Μερικές οικογένειες είχαν απευθυνθεί και σε πλαστικούς χειρουργούς για διορθωτικές επεμβάσεις, κυρίως στα χέρια.
Με το πέρασμα τού χρόνου έκαναν την εμφάνισή τους σε σοβαρότερο βαθμό διαταραχές, κυρίως μεταβολικού και νευρολογικού χαρακτήρα. Με την ανάπτυξη τού διαδικτύου όσοι είχαν παραμείνει στα σπίτια τους πληροφορούνταν το πώς προδιαγραφόταν το μέλλον τους ενώ οι άλλοι, οι περιπλανώμενοι, άρχισαν να υποψιάζονται πως τα πράγματα γι' αυτούς θα χειροτέρευαν όλο και περισσότερο. Σχεδόν βέβαιο πάντως είναι πως οι μεν ποτέ δεν έμαθαν για τους δε.
Υπολογίζεται πως μέχρι πριν πέντε έξι χρόνια, όλοι αυτοί, τα "αγκαθάκια τού 12", είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης, γύρω στα 35 τους χρόνια. Αυτό προέκυπτε από τις στατιστικές τών ειδικών που από διάφορες πλευρές ασχολήθηκαν με το θέμα.
Τα υπόλοιπα δεν τα γνωρίζουμε: ποιός ήταν και πού απεβίωσε ο τελευταίος "12"; Ούτε και υποστήριξε κανένας με επιστημονική υπευθυνότητα πως όντως δεν έχει μείνει, μέχρι και σήμερα, ζωντανός ούτε ένας από δαύτους. Κι ακόμα περισσότερο, το πού μπορεί -σε κακή πάντως κατάσταση- να βρίσκεται κάποιος από αυτούς κι αν θα μπορούσε να εντοπισθεί για να τού παρασχεθεί λίγη βοήθεια και πολλή ελπίδα...δυο τρεις κουβέντες: "Υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα, έξω εκεί, στον κόσμο..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου