Κουβέντα σε κανέναν!

Ούτε για πέντε ούτε για δέκα κηλίδες επρόκειτο. Το σώμα του είχε σχεδόν γεμίσει από κηλίδες, άλλες σκούρες κι άλλες ανοιχτόχρωμες. Αφού οι δερματολόγοι τού έδωσαν κορτιζόνη, αλόη, αντιηλιακά κι αφού τον βεβαίωσαν πως δεν πρέπει να ανησυχεί γιατί δεν συμβαίνει κάτι σοβαρό, αυτός απευθύνθηκε σε πρακτικό. Ο πρακτικός τού συνέστησε ψωμί και ούζο.

-Πόσο ψωμί να τρώω και πόσο ούζο να πίνω;

-Δε θα τα καταπίνεις αυτά. Εντριβές θα κάνεις καθημερινά, επί 3-4 μήνες, με το ψωμί βουτηγμένο στο ούζο, σ' όλη την επιφάνεια τού δέρματος. Ε...ναι και εκεί.

-Θα στοιχίσει πολύ...έτσι δεν είναι;

-Μην πάρεις καλή μάρκα. Φτηνό ούζο και παλιό ψωμί είναι εντάξει. Εξάλλου δεν πας για πλήρη ίαση. Ένα 60% και είσαι εντάξει. Μόνο μην πας να το πεις στους γιατρούς. Είναι μυστικό πατροπαράδοτο.

Ο άνθρωπος αγόρασε τα "γιατρικά" του και το ίδιο κιόλας βράδυ άρχισε τη θεραπεία. Το προχτεσινό ψωμί με μπόλικο ούζο "ΩΠΑ" τρίφτηκε στο άρρωστο δέρμα, πράγμα που επαναλήφθηκε καθημερινά και μετά ένα μήνα έδωσε αποτελέσματα πολύ ικανοποιητικά: το δέρμα του έγινε κατά 80% όπως πριν! Όταν πείστηκε πως "γινόταν δουλειά", σκέφτηκε να κλιμακώσει την αγωγή του, για να πετύχει το τέλειο, το 10, το Α1. Εφ' όσον υπάρχει το καλύτερο, γιατί όχι;

Ο νέος συνδυασμός απέδωσε και μετά δυο μήνες είχε αποκτήσει ένα ομοιογενές χρώμα στο δέρμα του. Σάστισε όμως όταν, κοιτώντας στον καθρέφτη, είδε πως η βελτίωση ήταν ακριβώς ίδια και στο πίσω μέρος τού σώματός του παρ' όλο που εκεί δεν έφτανε να τριφτεί. Την επόμενη κιόλας ημέρα πήγε να πει τα καθέκαστα στους τρεις δερματολόγους που τού είχαν πει πως "δεν υπάρχει θεραπεία γι' αυτό". Θα θεράπευαν, έτσι, κι άλλους.

"Χα χα, μα δεν καταλαβαίνεις πως πρόκειται για αυθυποβολή;" είπαν εκείνοι. Η χαρά του εξατμίστηκε μεμιάς. Τι σήμαινε σ' αυτή την περίπτωση "αυθυποβολή"; Αγόρασε ένα ακόμα πιο ακριβό ούζο και συνέχισε τη θεραπεία του, θυμωμένος με τους γιατρούς αλλά και ακούγοντας στο κεφάλι του συνέχεια τη λέξη "αυθυποβολή". Ένα μήνα μετά όμως, με μεγάλη απογοήτευση, είδε τις κηλίδες να έχουν και πάλι εμφανιστεί.

Άντε πάλι στον πρακτικό:

-Νάτες πάλι...ξαναβγήκαν οι άτιμες!

-Έκανες όλα όσα σου είχα πει;

-Ναι και πήγαινα τόσο καλά που αγόρασα πιο ακριβό ούζο και το άλειβα με φρέσκο ψωμί.

-Καλά έκανες αλλά γιατί δεν αρκέστηκες σε ό,τι είχαμε πει; Δεν πειράζει...τα άλλα που σου είπα τα τήρησες; Σκέψου καλά!

-Ναι, σου λέω, και ήμουν τέλειος. Τόσο καλά που έδειξα τα αποτελέσματα και στους ξύπνιους που λέγαν πως δε γίνεται τίποτε.

-Δηλαδή; Σε ποιούς;

-Στους γιατρούς...

-Μήπως σου είπαν τη λέξη "αυθυποβολή";

-Ναι...τι είναι αυτό ακριβώς;

-Όχιιι...αυτή η λέξη φταίει που χάλασε η πρόοδός σου. Ξέχασα να σου το πω. Όσο κρατάει αυτή η θεραπεία, δεν πρέπει αυτή η λέξη να ακουστεί! Τώρα θα σου δώσω άλλη θεραπεία που αντέχει ακόμα κι αν ακουστεί η λέξη αυτή. Ίσα ίσα που, όταν τώρα -νέα αγωγή- θα τρίβεις κρασί με παξιμάδι πάνω στις κηλίδες, θα φροντίζεις με θρησκευτική ευλάβεια να λες ακριβώς σαράντα φορές τη λέξη "αυθυποβολή"- δυνατά και καθαρά. Και κουβέντα σε ΚΑΝΕΝΑΝ!

Ακολούθησε τις οδηγίες ο άνθρωπος με ακρίβεια ...μικροχειρουργικής. Σε ένα μήνα ήταν πάλι υγιέστατος. Κι όταν με τους φίλους του συζητούσε γι' αυτά, έλεγε και ξανάλεγε: Καλό το κρασί και το παξιμάδι, παιδιά, αλλά να δεις πως το πιο αποτελεσματικό θα ήταν εκείνες οι σαράντα οι φορές που έλεγα "ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ...". Καμιά φορά το επαναλαμβάνω ακόμα, έτσι..προληπτικά!