Υπήρχε ένα δέος προς το πρόσωπο του περαστικού. Λες κι ήταν αλήθεια όλα εκείνα που λέγονταν, πως τάχα είχε τη δύναμη (με τα κατάλληλα και γνωστά σ' αυτόν μέσα) να αλλάζει τη διάθεσή σου. Να σου την αλλάζει εντελώς, από την μια ακραία διάθεση να σε μεταφέρει στην αντίθετή της, μέσα σ' ελάχιστα λεπτά.
Τι έτρεχε με αυτόν τον άνθρωπο; Μπορούσε ν' αλλάξει τη διάθεσή σου, όταν αυτή ήταν τόσο στενάχωρη που να μην μπορείς πλέον να την αντέξεις. Καλό αυτό και πολλοί, πολύ συχνά, το επιθυμούν. Έλα όμως που αυτός ο μυστήριος είχε τη δύναμη να σου αλλάξει την ψυχολογική κατάσταση ακόμα και χωρίς να το επιθυμείς...
Έτσι, το πέρασμά του, η πορεία του, έμοιαζε με μια γραμμή αποτελούμενη όχι από σημεία αλλά από εμβρόντητα ανθρωπάρια που ξέχασαν τη βούλησή τους, έκρυψαν μέσα τους τη δίψα για χαρά κι έκλεισαν για πάντα τα στόματά τους.
Τι έτρεχε με αυτόν τον άνθρωπο; Μπορούσε ν' αλλάξει τη διάθεσή σου, όταν αυτή ήταν τόσο στενάχωρη που να μην μπορείς πλέον να την αντέξεις. Καλό αυτό και πολλοί, πολύ συχνά, το επιθυμούν. Έλα όμως που αυτός ο μυστήριος είχε τη δύναμη να σου αλλάξει την ψυχολογική κατάσταση ακόμα και χωρίς να το επιθυμείς...
Έτσι, το πέρασμά του, η πορεία του, έμοιαζε με μια γραμμή αποτελούμενη όχι από σημεία αλλά από εμβρόντητα ανθρωπάρια που ξέχασαν τη βούλησή τους, έκρυψαν μέσα τους τη δίψα για χαρά κι έκλεισαν για πάντα τα στόματά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου