12 Νοεμβρίου, 2011

Κανάκεμα




Αύριο θα 'ναι ένα όμορφο
φθινοπωριάτικο πρωϊνό
που το κεφάλι καθενός μας
σε κοιλιά αγαπημένη
απάνω θα ξυπνήσει
Ουρανός πιο γαλανός
περίπατος ολοπράσινος
κι από αβγό πιτσιλωτό
πουλάκι ολόλευκο θα βγει
έτοιμο να πετάξει
Βάζω τις λέξεις στη σειρά
λέξεις που δεν πιστεύω
τις νύχτες τη ζωή παινεύω
της μιλάω πιο τρυφερά
για να μ' ανέχεται τη μέρα

2 σχόλια:

meril είπε...

ομολογώ πως ξεκινώντας την ανάγνωση το ποίημα μου προκάλεσε τρυφερή διάθεση....ωστόσο πριν γράψω ΄κάτι ανάλογο,
σαν χαστούκι μου ήχησαν οι παρακάτω στίχοι...
"Βάζω τις λέξεις στη σειρά
λέξεις που δεν πιστεύω"

ω, θεοί!

Ανώνυμος είπε...

Ο/Η Κλιντ είπε...

Αφού την ξέρεις την Πάπια...