Να αλλάξουμε κλίμα

Πριν την οικονομική εξαθλίωση έχει προηγηθεί -σαν γενική αναισθησία πριν από χειρουργείο- ένα μούδιασμα τών αντανακλαστικών (ακόμα και αυτού τής απο-φυγής) κι ένας εθισμός τών αισθητηρίων μας απέναντι στα δυσάρεστα ερεθίσματα. Ακόμα πιο πολύ εξορκίζονται τα δυσοίωνα ερεθίσματα. "Όλα τα έχουμε δει! Τι μένει ακόμα;"

Εξάλλου καλλιεργείται επί τούτου η νοοτροπία ότι "δεν είναι δυνατόν να ασχολούμαστε διαρκώς με τα προβλήματα", ότι "μια ζωή την έχουμε", ότι "δεν είναι καιρός για τέτοιες λύσεις". Η υπερπληροφόρηση σχετικά με τις βλαβερές συνέπειες τού καπνίσματος λ.χ. όπως και η απασχόληση τού μυαλού με δίαιτες, νέα παιχνίδια, παίζει ένα τέτοιο ρόλο.

Η αίσθηση που έχουμε, πως μπορούμε να ασχοληθούμε με όλες αυτές τις ανοησίες χωρίς να πωρωθούμε, είναι εντελώς ψεύτικη. Η εντύπωση πως κατέχουμε τον έλεγχο τού εαυτού μας μοιάζει με τον αυτοέλεγχο που έχει ένας αλκοολικός όταν ζητάει "ακόμα ένα!". Έχουμε αυτήν την αίσθηση εμείς. Ξέρουμε τι γίνεται στο σπίτι μας... "θα 'ναι από το έργο οι πυροβολισμοί..."
..............................................................................................................................................................

Άσχετο: αν είχε καρύδια ο κ. Ξηρός θα έπρεπε να αρνηθεί τις ιατρικές υπηρεσίες. Το κράτος δεν προσφέρει στους ...μέσους πολίτες του ούτε τα μισά χρήματα. Ο κ. αυτός πόσο έχει κοστίσει 10 χρόνια τώρα;