Τη ζωή σου όλη καθιστός περνάς
δίπλα σ' ένα ηφαίστειο
Εκεί κοιμάσαι και ξυπνάς
Αναρωτιέσαι
μυρηκάζοντας τις ίδιες σκέψεις:
Κουτσομπολιά ρουφιάνων
ειδημόνων προβλέψεις
Διστάζεις τούς οιωνούς
και τις Κασσάνδρες να πιστέψεις:
"Επίκειται έκρηξις τού ηφαιστείου,
την πόλη εκκενώσετε
Τρεχάτε από χωρίου εις χωρίον"
Κι αν πάλι η ζωή σου θα 'ναι αυτή
πάλι πλάι στη λάβα θα βρεθείς
απολίθωμα σαν εκείνο τής Πομπηίας
που σωστό άγαλμα μοιρολατρίας
έμεινε εκεί κάτω από τις στάχτες
Αυτοί, λέει, και να το ήξεραν,
από την Πομπηία δεν θα 'φευγαν
Εκεί ήταν η ζωή τους
5 σχόλια:
Πολύ καλό!!!
Ο τράγος
Οργασμός ποίησης!
Χυνάς & ΠΟΥCTIN
Τι έγινε ρε φίλε...θα γράψεις τίποτα ή ακόμη "μηρυκάζεις"!
Χρόνια πολλά και καλά !
Ευγενική η σκέψη σου προς τον αοιδό, αλεξία. Έχει και την ανθρώπινη ...διάcταcη ο καλλιτέχνηc!
Δημοσίευση σχολίου