Στα δεκαπέντε πετάει σαν πουλί
γράφει στιχάκια που υποφέρουν
Ύστερα σου τα χώνει κλαίγοντας
κι όλη τη νύχτα τσακωμοί
τσιγάρο, αλκοόλ για ένα φιλί
που σού ξέφυγε και πήγε αλλού
Μα τότε αυτό δεν ήταν έρωτας!
Στα είκοσί της πάλι απ' την αρχή
μετά από χρόνια πάλι έχει βρει
κάποιον που είναι ειλικρινής
καθάριος σαν πρωινό εκδρομής
Το βράδυ μέσα σε μιαν αγκαλιά
μιλούν "για πάντα", "για μαζί"
Εκείνη σκέφτεται παιδιά
Μα αυτός φευγιό για τα νησιά
Τριάντα πέντε χρόνων, μόνη και φοβάται
πως τις ρυτίδες της κοιτάνε
Τα όνειρά της για παιδιά φαίνονται τώρα μακρινά
Υπάρχουν κι οι περιορισμοί
Πολλά κρεβάτια, λίγοι διαθέσιμοι
Μέσα σ' αυτήν την ανομβρία
να η δική σου η παρουσία
καρμπόν τής πρώτης της ελπίδας
Είσαι ο τρίτος έρωτας εσύ ...κι αν χαθείς;
Τι καταστροφή! Μένει μονάχα ένα παιχνίδι
Ένας πειραγμένος μετρητής
που δείχνει πάντα Έρωτες : τρεις
Ανάμεσά τους τόσοι άλλοι ασήμαντοι
Κανείς δεν είχε τη χάρη που έχεις εσύ,
ο τρίτος της ο εραστής
3 σχόλια:
Και συμπληρώνω εγώ:
Ο 103 θέλεις να πεις!
(οι 100 πρώτοι δεν μετράνε... μηδενίζει το κοντέρ.)
Έλα το χάλκινο μετάλλιο
ΜΠΟΤCAPIC
Ποιο χάλκινο βρε φουκαράααα!
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ
(... δεν πειράζει, η συμμετοχή μετράει!)
Δημοσίευση σχολίου