25 Φεβρουαρίου, 2013

Πάλι αυγά



Οι μνήμες στάζουν από τα ραγίσματα
που προστέθηκαν στο κέλυφός μου
με το πέρασμα τού χρόνου

Στο κέλυφός μου;
Άραγε ήμουν κάποτε ένα αυγό;
Ούτε κι αυτό καλά-καλά θυμάμαι

Ποια κότα θα γεννούσε τέτοιο αυγό
χωρίς με το πόδι της να το πατήσει
ώσπου να σπάσει

Σωστά...δεν είναι η γονιμότητα τού αυγού
το συναίσθημα, η ουσία τής ύπαρξής μου

Μέσα σε ένα θέατρο, προς τη σκηνή πετώ
ολοένα πιο πολύ πλησιάζοντας τον ηθοποιό
που φωνάζει υστερικά:
"Φυλαχτείτε...Μας πετούν κλούβια αυγά!"

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το καυστικό σου χιούμορ με τρελαίνει!

(...κι η Χαλκίδα σε περιμένει!)

την έβγαλα την ρίμα, ο "πού(σ)τιν" πάλι!

Ανώνυμος είπε...

Χαλκίδα, λεβεντογέννα!

jokand είπε...

Σου έχω ανάρτηση έκπληξη, προσεχώς... απ' τη λεβεντογέννα Χαλκίδα!

Ανώνυμος είπε...

Tanti auguri! Buon compleanno.

Ανώνυμος είπε...

Ένα λεπτό κύριοι...Αφήστε με πρώτα να απαντήσω σ' αυτό που σας ρώτησα.