Οι μνήμες στάζουν από τα ραγίσματα
που προστέθηκαν στο κέλυφός μου
με το πέρασμα τού χρόνου
Στο κέλυφός μου;
Άραγε ήμουν κάποτε ένα αυγό;
Ούτε κι αυτό καλά-καλά θυμάμαι
Ποια κότα θα γεννούσε τέτοιο αυγό
χωρίς με το πόδι της να το πατήσει
ώσπου να σπάσει
Σωστά...δεν είναι η γονιμότητα τού αυγού
το συναίσθημα, η ουσία τής ύπαρξής μου
Μέσα σε ένα θέατρο, προς τη σκηνή πετώ
ολοένα πιο πολύ πλησιάζοντας τον ηθοποιό
που φωνάζει υστερικά:
"Φυλαχτείτε...Μας πετούν κλούβια αυγά!"
5 σχόλια:
Αυτό το καυστικό σου χιούμορ με τρελαίνει!
(...κι η Χαλκίδα σε περιμένει!)
την έβγαλα την ρίμα, ο "πού(σ)τιν" πάλι!
Χαλκίδα, λεβεντογέννα!
Σου έχω ανάρτηση έκπληξη, προσεχώς... απ' τη λεβεντογέννα Χαλκίδα!
Tanti auguri! Buon compleanno.
Ένα λεπτό κύριοι...Αφήστε με πρώτα να απαντήσω σ' αυτό που σας ρώτησα.
Δημοσίευση σχολίου