Το στενό κόκκινο χαλί που προθυμοποιήθηκαν να στρώσουν κατά την άφιξή του, είχε αξία συμβολική. Άνθρωπος για τον οποίο αίμα πολύ είχε χυθεί και κείνος μέσα στο αίμα είχε περπατήσει προκειμένου να γνωρίζουν όλοι με ποιον έχουν να κάνουν και τι καταβολές έχει. Τα υποδήματά του όποιος κοίταζε υποκλινόμενος, έβλεπε τη διαδρομή του.
Ναι μεν κατασταλαγμένος τώρα πιά, έσφιγγε ολονών τών παρατεταγμένων τα χέρια, αλλά η σπουδαιότερη συμφωνία που θα μπορούσες να συνάψεις μαζί του ήταν εκείνη που γίνεται ανάμεσα σε έναν ισχυρό κι ένα έρμαιο αδύναμο. Σε κάποιον που είτε θα σου επιτεθεί είτε θα σου πετάξει ένα κοκαλάκι, λίγη βεβαιότητα για ειρηνική συμβίωση.
Αυτό ήταν όλο...Οι πόλεμοι που είχε κάνει σε ανύποπτο χρόνο, τα αναίτια μακελειά και η σκληρότητα απέναντι στους ανυπεράσπιστους, δεν ήταν μια διασκέδαση γι' αυτόν. Πάρεργο και ψυχοφθόρο, ενάντιο στις αρχές του ήταν οπωσδήποτε. Ήξερε όμως καλά πως έπρεπε μέρα με τη μέρα, με κάτι απάνθρωπο να χτίζει μια εικόνα. Για να βαδίζει στα κόκκινα χαλιά των υποδοχών αλλά μακριά, πολύ μακριά, από τα χνώτα των συμμάχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου