"Μα πότε θα βρω το δρόμο προς αυτήν τη δεσποσύνη..", ρώτησα τον πλανόδιο παπατζή, "...αυτήν που θα μου δώσει το φως χωρίς να το ζητήσω, όπως το Πάσχα λέει..."
Απάντησε αυτός:
"Πρόσεξε καλά τα χαρτιά και θα φανεί κάτω από ποιο χαρτί κρύβεται το Σώμα, κάτω από ποιο η Ψυχή και κάτω από ποιο ο Χτύπος τής καρδιάς"
Δε φάνηκε ... Ή εγώ δεν κατάλαβα και έτσι έχασα χίλια τεμάχια, χίλιες λίρες, χίλιες μέρες δρόμο. Δρόμο έκανα προς τα πίσω και μακριά από αυτήν βρέθηκα. Κι έμεινα χίλια βράδια, περίπου τρία χρόνια, εκεί στην ίδια πόλη.
Πότε θα βρω το δρόμο προς αυτήν που...
Με διακόπτουν οι ειδήσεις από τον κόσμο.
Ο Κόσμος:
Τι είναι το Πάσχα;...Θα γυρίσουμε πίσω;...Ναίαιαι, ζήτημα χρόνου!
Μέσα μου η φωνή:
Πού είναι οι χίλιες μέρες;...Πότε και πού θα βρω το δρόμο;...Μπα, χάθηκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου