Γάλα σε σκόνη

Περπατάω αργά τα βράδια, αφήνοντας πίσω μου τις φωνές τής γκρίνιας μες τα σπίτια. Προχωρώ στους λευκούς κήπους. Τα κλαδιά τών δέντρων μοιάζουν να υπέφεραν χρόνια ολόκληρα λυγισμένα, δεμένα από αόρατο νήμα. Τινάζονται τώρα καθώς τα αγγίζω, με ραντίζουν χρώμα χιονιού, γάλα σε σκόνη. Όλα ολόγυρα γίνονται λευκά σαν εμένα. Το σκοτάδι μπροστά με προσκαλεί, πάλλεται ντροπαλά γεμάτο διάθεση υποδοχής. Να σωπαίνεις έχει νόημα μόνο όταν έχεις κάτι να πεις και δεν το λες. Τα υπόλοιπα είναι για μετά την Άνοιξη, όταν τα λόγια ξοδεύονται...Τότε που μέσα στο κεφάλι σου γυρίζουν οι εμμονές κι οι ψυχαναγκασμοί. Το χτύπημα τής γλώσσας πάνω στα δόντια αρχίζει πάλι. Μα εκείνο δεν είναι ακόμα σιωπή, δεν είναι βουβαμάρα. Μοιάζει πιο πολύ με απουσία πλήρη.

Στο τέλος γραφικοί

Ούου... σήμερα είμαστε εμείς αυτοί που περνούν το λούκι. Οι αξιοπρόσεκτοι τού αύριο, το αντικείμενο μελέτης τού μεθαύριο. Από κει και πέρα, άλλος γενναίους θα μας πει...άλλος ενεργούμενα κι όλοι, στο τέλος, γραφικούς-παρωχημένους.

Πώς φτάσαμε ως εδώ - ΔΝΤ

Συνοδοιπόροι

Αυτοί, οι υποτιθέμενοι συνοδοιπόροι μου, αυτοί είναι που θα με εκθέσουν και θα με φέρουν σε ταπεινωτική θέση. Αυτοί θα με κάνουν να ντρέπομαι για τις συναναστροφές μου, για τη συνάφεια και τη γειτνίασή μου με αυτούς. Αυτοί τελικά θα με κάνουν να ιδιωτεύσω. Ίσως να ήταν αυτός ο κυριότερος λόγος ύπαρξής τους.

Αυτοκριτική

Μια στιγμή μονάχα είχε μπροστά του.
Κι έπρεπε, μέσα στη στιγμή εκείνη, λάθος απόφαση να πάρει, έπειτα να την κάνει πράξη, να παραδεχτεί μετά πως ήταν ένα λάθος και για λίγο να φορτώσει το φταίξιμο σε κάποιον άλλον.

 Έπειτα, επί τροχάδην κι άρον άρον, έπρεπε να κάνει την Αυτοκριτική του.

Αυτοκριτική...Αυτή ήταν και η πιο λανθασμένη από όλες του τις πράξεις και τις νέες του αποφάσεις.
Κι όλο το φταίξιμο στην Αυτοκριτική το έριχνε. Κι αυτή επίσης έφταιγε που πάντα -και για τα δυσκολότερα εγχειρήματα ακόμη- μια μονάχα στιγμή είχε πάντοτε μπροστά του.

La boheme

Όμοια μαξιλάρια

Στο τραπέζι ήμουν χαμηλότερα από όλους, ώσπου έβαλα πάνω στο κάθισμά μου ένα μαξιλάρι. Ξανακάθισα. Ααα, έτσι ένιωσα τόσο καλά που ήμουν σαν όλους τους άλλους. Πειρασμός νέος: ψηλότερα από τους άλλους γίνεται; Μα βέβαια...Έβαλα ένα δεύτερο μαξιλάρι, ήμουν ξεκάθαρα πιο ψηλά από τους άλλους. Κι ένιωσα τόσο πιο καλά! Θέλω ακόμα πιο ψηλά, να δείξω σ' αυτούς τους αλαζόνες ότι μπορώ να τους ταπεινώσω!

Μαξιλάρι πάνω σε μαξιλάρι...παράξενο ύψος αυτό που σου δίνουν τα μαξιλάρια. Πάνω στα έξι-εφτά μαξιλάρια παλάντζαρα κι έπεσα κάτω, στα χαμηλά τών χαμηλών. Μα δεν είναι αυτό το ζήτημα. Το θέμα είναι: ποιο από όλα τα μαξιλάρια έφταιξε για το πέσιμό μου; Μοιάζανε όλα τόσο βολικά, όλα τόσο κατάλληλα γι' αυτό που τα χρησιμοποίησα.

Αλαζονεία

Η αλαζονεία, εάν δεν είναι έμφυτο ελάττωμα, τότε είναι ένας καλός τρόπος αυτοδιαφήμισης για ντίβες.