Επειδή συνάντησα αυτή τη Σκιά... γι' αυτό εξοστρακίστηκα μέσα στο Φως κι έτσι έγινε πολύ δύσκολο, μάλλον ακατόρθωτο, να βρεθώ ξανά στην αναγεννητική τεμπελιά τής πλήρους ανυπαρξίας φώτων και χρωμάτων.
Εδώ στο Φως, πρέπει κανείς να μένει σιωπηλός αλλά και να συλλογάται διαρκώς, με ένταση, εστιάζοντας στα μηνύματα που συλλέγουν οι εσωτερικοί του αισθητήρες. Στο Φως εκθέτουν τα σχέδιά τους, στο φως τών προβολέων ανακοινώνουν δειλά: "Δεν υπάρχουν φυλές, δεν είναι ο άνθρωπος σαν το σκύλο για να χωρίζεται σε ράτσες".
Όμως προχωρά η διαδικασία...Σαν τα υποείδη τής drosophila, σαν τα φασόλια διαφορετικής ποικιλίας, σαν τους αρουραίους με τα κουνέλια συνωστιζόμαστε για αναπαραγωγή. Τόσο άσχημοι, με τόσο μεγάλα "τυφλά σημεία" και μελανές ζώνες. Έτοιμοι να ανακατέψουμε την τράπουλα προσδοκώντας ένα βολικό αποτέλεσμα.
Θα έπρεπε, λέω, να αναβάλλουμε για αργότερα, πολύ αργότερα αυτό το φύρδην μίγδην, την πανσπερμία, το τουρλού-τουρλού μανιφατού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου