Τα ρούχα που κάθε μέρα φόραγες, για να κυκλοφορείς σε μια αυλή κρετίνων που τσακώνονται σα μικρά παιδιά κακομαθημένα...τα ρούχα σου, λέγω, τα είδα τυλιγμένα δίπλα στο κεφάλι σου, στο φορείο. Βρωμούσανε ιδρώτα, τσιγαρίλα, επιτυχίες μουσικές.
Το ίδιο πιστεύω θα βρώμαγες κι εσύ. Παρά λίγο να σκύψω να σε μυρίσω.
Σ' αυτή τη ζωή ήσουν "ένας από μας". Και τον είχες μάθει με δυσκολία αυτό το ρόλο. Δεν έχει σημασία. Δύσκολα ή ξεδύσκολα είχες μάθει, και μάλιστα με ευχέρεια, να λες τις ίδιες φράσεις με τους άλλους, τις ίδιες κινήσεις με αυτούς να κάνεις και να είσαι ένας τής πιάτσας. Τους απατεώνες έναν έναν τους ήξερες και η ζωή τους είχε για σένα τόση γοητεία...όση και οι βίοι τών στρατηγών. Πόσο ... Βυζαντινό, εκ μέρους σου!
Μηχανορραφίες, ίντριγκες, δολοπλοκίες το κεφάλι σου είχαν γεμίσει. Τώρα, το σβουράκι κοντά στο κεφάλι σου γυρίζει. Τζζζζζζζζζ!
Παρακολουθώ την επέμβαση βήμα-βήμα, περίεργος να δω πόση οχλαγωγία, πόση τσιγαρίλα, πόση λαϊκάντζα, μέσα από το νου σου θα πεταχτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου