Δυο μέρες μετά την πρώτη συνάντηση, είχε ξεζαλιστεί από τη λάμψη εκείνου. Έτσι κατάφερε να αποτινάξει από πάνω της το χιούμορ που την έκανε να γράψει στην οθόνη βιαστικά "κηπ ιν τατς". Μετά από δυο μόνο μέρες!
Κωμικό ήταν: "κηπ ιν τατς"
Το keep αποδίδεται με το κηπ διότι το η είναι μακρό, όπως και το ω, ενώ το ε όπως και το ο είναι, λέει, βραχέα.
Αυτό μαθαίναμε στα σχολεία.
Επίσης λέγανε: κάλλιο, νάτριο, λίθιο, άργυρος .......Α.Ο. :+1 . Παρόλα αυτά, μόνο το λίθιο δαμάζει την ψυχή όταν ξεφύγει. Ποιος ξέρει το γιατί... γιατί ξεφεύγει η ψυχή;
Ψυχή μου, ψυχή μου...άει στο διάολο, ψυχή μου! Τόσο ραχάτι που σε πότισα, τόσο που σε κακόμαθα, μια κόλαση σού αξίζει. Όχι αιώνια κόλαση, αλλά μια άλλη, μια που κάποτε τελειώνει και σε εγκαταλείπει μόνο σου, σε ελευθερώνει...κι έτσι καταδικάζεσαι να προσαρμόζεσαι διαρκώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου