Assaje

Με τους φόβους σου (έχει ακόμα δρόμο)

Έτσι αν το δεις, καλά. Αν το δεις αλλέως, άστα να πάνε. Αρχίζουν όλα να θυμίζουν εκείνες τις ποδοσφαιρικές προβλέψεις που σε προετοιμάζουν: Αν ο α. κερδίσει τον β., τότε ο α. προκρίνεται, εάν βέβαια ταυτόχρονα ο γ. υπερισχύσει τού δ. με διαφορά 3 τερμάτων.

Όπως, δηλαδή, περιγράφει κάποια καλόγουστη βιομηχανία φίλτρων νερού...

"Αναμειγνύουμε το νερό μας με κοπριά, το χτυπάμε -shakerato- με μικρή ποσότητα σκυβάλων και έπειτα, μετά την επεξεργασία δια τού φίλτρου, το πίνουμε..."

Μα μόνο το πίνουμε; 
Πρέπει να έχουμε πίστη: Αυτομπουγελλωνόμστε με το μείγμα, τραβάμε και μια selfie, το βάζουμε στο facebook το στιγμιότυπο. Έτσι, λίγο αλά Αμερικαίν.. Αυτό το μάμπο μού δίνει κέφι, μού δίνει στυλ. Εκείνο το στυλ που σε προδιαθέτει να ζήσεις ΜΕ τους φόβους σου.

Διότι, αφού ζεις με βοθρόλυμα κεκαθαρμένο...εεε, στον Έμπολα θα κολώσεις. Τι; "Ο Χριστός σταμάτησε στον Έμπολα"

Στο Έμπολι...Τι έρχεται από κει; Ο ιός έρχεται από τη Θλιβερία. Κάθε μέρα. Όχι εδώ.

Σηκώστε τα ποτήρια, ρε...Και άσπρο πάτο, ούτε την κοπριά δεν νικά η πίστις σας; Φαντάσου στα δύσκολα τι έχει να γίνει!

Ο Γέρων

Ο Γέρων
αυτός ο φαντασμένος δίχως ταίρι
θέλει από τα πριν να ξέρει
όταν πεθάνει, πού θα καταλήξει
Θα το θάψουν το κουφάρι
δίπλα σε κάποιο παλικάρι;
Δε θέλει χούφταλο δίπλα του ο Γέρων
θέλει νιάτο να' χει κοντά του
να το ροκανίζει σαν το σκουλήκι
και να το θωπεύει άθελά του
Όταν πεθάνει ο Γέρων
θέλει να ξέρει πώς θα καταλήξει
Θα βλέπει τάχα προς την Ανατολή
ή θα κοιτάζει προς τη Δύση;
Αν πλησίον του κείται συγγενής
θα είναι τάχα συμπαθής
ή κάποιος μίζερος και κατηφής
κακάσχημος ή προπετής
που τα χνώτα των δεν θα ταιριάζουν;
Όλα τούτα σκέφτεται ο Γέρων
κι έτσι περνούν οι τελευταίες του μέρες
Εν τω μεταξύ
τα κοντινά κοιμητήρια γεμίζουν
με άσχημους, κατηφείς και προπετείς
"Τί όχλος! Τι συρφετός!", αναφωνεί ο Γέρων
και αναβάλλει την ταφή του.

Συσκευές

Μα νόμιζα το είχες καταλάβει πως τα τραντάγματα τού κρεβατιού κι η ζεστή ανάσα που ένιωθες στο πρόσωπό σου, ήταν έργο τών παιδιών τού σπιτιού, κάτι σαν φάρσα. Άλλαζες συνήθειες και κοιμόσουν σε καναπέδες, σε πολυθρόνες, μέχρι να περάσει 02.00 και ύστερα ξάπλωνες στο δικό σου το κρεβάτι. Πολλές φορές 02.01 ήσουν κιόλας έτοιμη να ξαπλώσεις. Εύστοχη ενέργεια: ποτέ δε σε ενοχλούσαν τα παιδιά όταν η ώρα είχε προχωρήσει.

Αααχ ρε μάνα...Ξέρεις πώς είναι οι μηχανές...τα μηχανήματα, οι συσκευές, τα ρολόγια και πάει λέγοντας: πριν σταματήσουν (που θα πει "πεθάνουν"), αρχίζουν να ρετάρουν, πέφτει η απόδοσή τους. Όμως, αν το προσέξεις, πριν ακόμα αρχίσουν να ρετάρουν, για δέκα-δεκαπέντε μέρες δουλεύουν σε ένα ρυθμό φρενήρη, τέλειο, ανεξέλεγκτο. Και είναι τότε που πρέπει να καταλάβεις πως έρχεται το τέλος τους.

Guarda che luna

Λακτίζειν προς κέντρα

Ώ έργο τής τέχνης μου, άνθρωπε, υπόδημα τού ποδιού μου, θα σε υποβάλω στις πιο προχωρημένες δοκιμασίες αντοχής προτού σε παραδώσω στη σκληρή ζωή. Μεγάλος απογαλακτισμός θα είναι τούτος...

Θα σφίξω τα κορδόνια σου με όλη τη δύναμή μου. Θα κλωτσήσω πάνω σε καρφιά φορώντας σε. Θα περπατήσω μέσα στις λάσπες κι ύστερα θα σε αφήσω να ξεραθείς στον καυτό ήλιο.

Εσύ, φυλάξου! Μη λιώσεις, μη φθαρείς. Ούτε το πόδι μου, όμως, μη διανοηθείς να στενέψεις και τις κινήσεις του να δυσκολέψεις.

Καμπίνα 7095

Πρώτη σκέψη πρωινή, στο δρόμο: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ κ.λπ.

Λέω λοιπόν, μετά: Και η πουτάνα δεν αρκεί να είναι πουτάνα αλλά πρέπει και να φαίνεται πουτάνα. Θες για την τέρψη τών οφθαλμών, θες για την τέλεια απαρτίωση τών ιδιοτήτων και τών ερεθισμάτων, πρέπει να φαίνεται ότι είναι αυτό που είναι. Ούτε συζήτηση πάνω σε αυτό.

Δεν θα ήμασταν και τόσο αυστηροί αν λέγαμε ότι και η μυρωδιά τής πόρνης οφείλει να εναρμονίζεται με το φόρεμα, με τον ιδρώτα, με το χαμόγελο, το λεξιλόγιο και με τις δήθεν ανθρώπινες ευαισθησίες που δεν είναι απίθανο να έχουν οι πόρνες - Φίλος μου υποστήριζε πως νεαρή πόρνη τον είχε ερωτευθεί και τού έλεγε εκείνο το δακρύβρεχτο "Είμαι κι εγώ άνθρωπος κι έχω αδυναμίες. Μία από αυτές είσαι εσύ"

Έβαλε ο φίλος κάποιον δικό του να "πάει" με την νεαρή πόρνη και δεν άργησε να μάθει πως αυτή είχε κι άλλες δακρύβρεχτες αδυναμίες. Και πάει λέγοντας...
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά, ταξιδεύοντας στο φέρρυ, στην καμπίνα 7095. Ίσως, αν είχα πάρει το αεροπλάνο...θα έχανα αυτές τις περί το κλασσικόν ανησυχίες.
Επίσης σκεφτόμουν πως ο άνθρωπος τού μέλλοντος δεν θα φοβάται να πεθάνει.