Ένας νέος ήχος προστέθηκε απόψε στην ησυχία. Φεύγουμε - Οι μηχανές ζεσταίνονται. Γράφονται αυτές οι γραμμές. Όπως και άλλες, τελευταίες, προτού έρθει η ώρα να θαφτεί η γλώσσα.
Αν και, όπως φαίνεται, κανείς δε θα ξαναπεράσει από δω, προτιμάμε τον τάφο να τον αποκαλούμε "κρυψώνα".
Κι αν μοντερνιστές μας λένε, Νεοταξίτες, επιλήσμονες κι απάτριδες;
Δεχόμαστε την καταδίκη, το όνειδος, την ξεφτίλα. Από την άλλη απολογούμαστε:
Πόσο επιπόλαιοι θα ήμασταν αν φεύγαμε παίρνοντας μαζί μας την παλιά λογική, τη γλώσσα που μιλούσαμε, τις αρχαίες μας συνήθειες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου