Ενώ ήταν ώρες πια ξαπλωμένος και η προσοχή του είχε εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να εντοπίσει κάποια ζωτική του λειτουργία, η οποία θα είχε καταφέρει να επιβιώσει ενάμιση μέτρο κάτω από το χώμα, νάτη μια απρόβλεπτη ενοχλητική αίσθηση.
Ήρθε να τον τυραννήσει.
Αυτή η εικόνα τών άλλων, που τον περιεργάζονταν από το γυάλινο παραθυράκι τής κάσας του. Όλα γνωστά πρόσωπα. Άλλος του είχε κάνει ζημιά, άλλος του είχε πει ψέμματα, άλλος τον κορόιδεψε (απλά - παράξενος και άκαμπτος που υπήρξε!), άλλος διαφωνούσε ιδεολογικά, με τον τάδε ανήκαν σε διαφορετικές τάξεις, με τον δείνα διέφεραν σαν χαρακτήρες...
Πάει λέγοντας.
Δεν τον ένοιαζε που είχε σχεδόν ξεψυχήσει πεταμένος σε ένα κουτί. Όοοχι, αυτό θα γινόταν κάποτε. Για τα τελευταία δευτερόλεπτα τής συνειδητής του ζωής, ένιωσε μια λύπη επειδή δεν μπορούσε να αλλάξει θέση μέσα στο ξύλινο κουτί του ώστε να γυρίσει τον κώλο του στους χασομέρηδες στο γυάλινο παραθυράκι.
Ήρθε να τον τυραννήσει.
Αυτή η εικόνα τών άλλων, που τον περιεργάζονταν από το γυάλινο παραθυράκι τής κάσας του. Όλα γνωστά πρόσωπα. Άλλος του είχε κάνει ζημιά, άλλος του είχε πει ψέμματα, άλλος τον κορόιδεψε (απλά - παράξενος και άκαμπτος που υπήρξε!), άλλος διαφωνούσε ιδεολογικά, με τον τάδε ανήκαν σε διαφορετικές τάξεις, με τον δείνα διέφεραν σαν χαρακτήρες...
Πάει λέγοντας.
Δεν τον ένοιαζε που είχε σχεδόν ξεψυχήσει πεταμένος σε ένα κουτί. Όοοχι, αυτό θα γινόταν κάποτε. Για τα τελευταία δευτερόλεπτα τής συνειδητής του ζωής, ένιωσε μια λύπη επειδή δεν μπορούσε να αλλάξει θέση μέσα στο ξύλινο κουτί του ώστε να γυρίσει τον κώλο του στους χασομέρηδες στο γυάλινο παραθυράκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου