20 Ιουνίου, 2015

Επιδημία

Άκουγα πέντε φωνές από το δίπλα δωμάτιο μα έβαλα με το νου μου πως εκεί μέσα ήταν κλεισμένα τέσσερα άτομα μονάχα. Δεν ξέρω γιατί ήμουν τόσο σίγουρος...
Τρεις από αυτούς είχαν από μιά φωνή καθείς κι ο τέταρτος διέθετε δύο; Δύο γυναικείες άκουσα και τρεις αντρικές φωνές; Μιλούσαν δυνατά, καμιά φορά μαλώναν ...όμως μιλούσαν πάντοτε σε παρελθόντα χρόνο.

" Όταν το νοσηρό έκανε την εμφάνισή του, έπρεπε να δείξεις πως το πρόσεξες, πως το φοβήθηκες...θα είχαμε ξεμπερδέψει μαζί του. Όχι όπως τώρα που, με την ανεμελιά μας, το γράψαμε στα πιο παλιά μας τα παπούτσια. Κακώς...να τώρα που, από ένας άρρωστος που ήσουν, γίναμε τέσσερις οι άρρωστοι. Η αρρώστια, βέβαια, τώρα έφυγε...Άφησε πίσω μονάχα τη φωνή της."


Δεν υπάρχουν σχόλια: