Και πάλι

Αν και δεν άξιζε ούτε την αναμονή
ούτε το χρήμα και της "δοθείσας ευκαιρίας" το πρεστίζ,
κάποτε τέλειωσε η μετρίας εντάσεως ηδονή
τέλειωσε και το εύσημο "τα κατάφερα και πάλι"

Ατόνησε έπειτα και το κοκκίνισμα στα μάτια
κάθε σημάδι κείνης της διάχυτης υπεραιμίας

Έκλεισε η πόρτα και ακόμα κρατούσα τον καφέ
ζεστός, παρηγοριά για να μην κλάψω ήτανε

Σκέφτηκα τί έχω, πόσα έχω...τίποτε δεν βοήθησε

Έτσι, μπορείς να πεις πως το μόνο που κατάφερα
ήταν να βρεθώ στο τέλος με μιαν αχνή αναστάτωση
μια μελωδία γλυκερή παλιά
που άκουγα από μιαν ελληνική ταινία