Δεν ήταν σε θέση να αποφασίσει αν ένας πόνος ή ένα τέλος που είναι γνωστό πως θα έρθει, αν κάτι τέτοιο δυσάρεστο είναι ποτέ δυνατόν να αποτελέσει αποκούμπι, παρηγοριά μέσα στο εντελώς άγνωστο μέλλον που μας υπόσχεται η φύση της ζωής. Είναι δηλαδή προτιμότερο ένα γνωστό, προδιαγεγραμμένο δεινό παρά ένα πηχτό σκοτάδι, μια πλήρης άγνοια του τι περιέχει αυτό το μέλλον που όλοι το θέλουμε μακρύ και άρα γεμάτο πιθανότητες...τύχη και αναγκαιότητα. Αμέλειες και σκοπιμότητες. Εάν ο Θεός μάς εγγυάται ένα τέλος, ίσως θέλει να μας καθησυχάσει πως δεν είμαστε καταδικασμένοι σε μια ατελείωτη περιπλάνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου