Αν δεν σε έσωζα

Αν δεν σε έσωζα κάθε νύχτα, θα κοιμόμουν μόνος. Ή, ίσως, θα σε θρηνούσα, θα σε νοσταλγούσα, θα κρεμούσα το χέρι μου από το κρεββάτι φτιάχνοντας ζωγραφιές με το δάχτυλο στο πάτωμα, μέχρι το δάχτυλο να πάρει φωτιά από την τριβή.
- Κοίτα τι ζωγράφισες...

Αν δεν σε έσωζα κάθε νύχτα, θα κοιμόμουν σε ακριβά ξενοδοχεία, διαβάζοντας περιοδικά ή και βλέποντας παλιές ελληνικές κωμωδίες με ημίωρα διαλείμματα ύπνου, με ένα μπλοκ δίπλα μου σημειώνοντας στίχους...σοφίες...αφορισμούς.
- Κοίτα τι έγραψες...

Αν δεν σε έσωζα κάθε νύχτα, θα στερούμουν τις απαραίτητες επιπλήξεις και διορθώσεις πάνω στην συμπεριφορά μου, αυτούς τους διαλόγους που μού χαρίζουν το μποξ που λείπει από την ζωή μου. Χτυπήματα που τρώω στην κοιλιά, παρόλο που προσποιούμαι...δηλαδή προσποιούμαι ότι προσποιούμαι.
- Μα δεν μπορείς να φυλαχτείς ούτε από ένα χτύπημα...

Από το τέλμα

Ο σιδηρος γράφει...Κάποτε ήμουν ακίνητος
Πριν χρόνια βρέθηκα κάτω από μια σιδηροκαταιγίδα
Μήνες ολόκληρους ρινίσματα σιδήρου χτυπούσαν το πρόσωπό μου
Μαστίγωναν τον κορμό μου
Θυμήθηκα τους μαγνητικούς πίνακες που παίζαν τα παιδιά
Ζωγραφίζαν αστεία τέρατα
Με έναν δυνατό μαγνήτη ξεκολλούσα τα ρινίσματα από πάνω μου
Παίρνοντας ρεύμα από από τεράστιους συσσωρευτές. Ακίνητος.

Κάνει κανείς έναν αστείο πήδο προς τα εμπρός πέφτοντας αδέξια στο έδαφος
Λερώνεται πέφτοντας στο χώμα μα ξεκολλάει από το τέλμα και είναι έτοιμος
να ξεκινήσει πάλι την πορεία του
Πολλή λάσπη, πολύ αίμα, πολύς ιδρώτας...κάποια μικρή ταπείνωση
Αν θυμάσαι ποιός ήταν ο προορισμός σου, είσαι έτοιμος να προχωρήσεις