Ο αντάξιος του είδους του

"Ricordati che sei solo una cavia" - "Μην ξεχνάς πως είσαι μόνο ένα πειραματόζωο" (C. Ingrassia, στο φίλμ Un mostro e mezzo) 

 Ένα ποντίκι μέσα στο σπίτι. Φεύγω από το δωμάτιο και μοιραζόμαστε το σπίτι. Αργότερα του αφήνω ολόκληρο το σπίτι και βρίσκομαι στους πέντε δρόμους με τα τσουμπλέκια μου και τα φορτώνω στο αμάξι. Κλείνω τις πόρτες του αυτοκινήτου και ανάβω την μηχανή. Χα...προς τα πού ξεκινάω;

 Άκουσα πως όλα αυτά που ζούμε είναι ένα πείραμα. Αν είναι έτσι, τότε ένα ποντίκι στο 

σπίτι σίγουρα είναι ένα πείραμα που σκοπό έχει να καταγραφεί η αντίδρασή μου (αν και είναι γνωστό πως ο ρόλος του πειραματοζώου είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ποντικού). Ο πειρασμός να αποπροσανατολίσω το πείραμα ήταν σίγουρο πως θα με νικούσε.

Λοιπόν ...ποιό θα ήταν το λιγότερο αναμενόμενο; Να φύγω από την οικία μου...Και το πιό αυθόρμητο; Να εξολοθρεύσω τον ποντικό; Όπου μπαίνει ένας ποντικός όμως, σημαίνει πως με τον ίδιο τρόπο θα μπει και άλλος...και άλλος. Συνήθως καταλήγεις να γεμίσεις το σπίτι με παντός τύπου ...αντιποντικικά και τίποτε δεν καταφέρνεις!

Στο τέλος χάνεις τον πόλεμο. Μένει μόνο να το παραδεχτείς. Θα φύγεις από το σπίτι. Ανάμεσα στις σκέψεις αυτές συνυπολόγισα και άλλους παράγοντες. Δεν φταίει μόνο ο ποντικός μέσα στο σπίτι αλλά και όλα τα υπόλοιπα -έξω από το σπίτι. Είναι στ' αλήθεια δύσκολο να βρεις ποιός είναι τελικά ο πειραματιζόμενος και ποιός το πειραματόζωο (ή ΤΑ πειραματόζωα;)

Για να μην καταγραφεί η αντίδρασή μου ως η "Αναμενόμενη", είπα να συμβιώσω με το ποντίκι. Να δούμε ποιός θα αντιδράσει πιό απρόοπτα. Ποιός θα φανεί πιό αντάξιος του είδους του. Ξεφόρτωσα το αμάξι και μπήκα στο σπίτι μου πάλι, με μια μεγάλη χαρά που θα άρχιζε ένας πόλεμος.