Thomas Aquinas for the Feast of Corpus Christi

Latin text

Panis angelicus
fit panis hominum
Dat panis coelicus
figuris terminum:
O res mirabilis!
Manducat Dominum.
Pauper, servus et humilis.


Te trina Deitas
unaque poscimus:
Sic nos tu visita,
sicut te colimus;
Per tuas semitas
duc nos quo tendimus,
Ad lucem quam inhabitas.
Amen.



An English translation

The angelic bread
becomes the bread of men;
The heavenly bread
ends all prefigurations:
What wonder!
consumes the Lord
a poor and humble servant.


Triune God,
We beg of You,
that you visit us,
as we worship You.
By your ways,
lead us who seek
the light in which You dwell.
Amen.

Σεξ. επανάσταση

Αυτή η σεξουαλική επανάσταση που αντικαθιστά το χειρόγραφο ραβασάκι με e-mail και τη χειροποίητη μαλακία με φουσκωτές κούκλες, το μόνο που καταφέρνει είναι να ξενερώνει τελείως το σεξ.

Χμμμ...

Οι κατά τ' άλλα αλτρουιστές γονείς μου με έμαθαν πως "έφ' όσον έχω πράγματα που  άλλοι δεν έχουν", δεν θα πρέπει να γκρινιάζω και να διαμαρτύρομαι. Μήπως θα έπρεπε και να χαίρομαι γι' αυτό;

Η ηλικία του Καλοκαιριού

Εκείνες οι ζεστές ημέρες
Με τα κοντά τα παντελόνια
Μια παλίρροια απο χρόνια
Ηλικία από νερό κι αλάτι
Που σαν αφρώδης οίνος
Μου μεθάει το νου
Με στέλνει πίσω πάλι
Κι ύστερα προς το μέλλον
Κλέφτρα χαδιών ανέμελων
Τρώει φέτες νοσταλγίας
Ξεφεύγει απ' την αγρύπνια μου
Ζωγραφίζει δυο ρόδες
Κι εξαπατά το χρόνο!
Κάθεται αγέρωχη
Σε σέλλα  ποδηλάτου
Επιταχύνει στον κατήφορο
Σκοντάφτει στη ματιά μου
Ενω την πιάνω στον αέρα
Της ζωγραφίζω δυό φτερά
Τη στέλνω να κουρνιάσει
Στο νήμα που ενώνει

Την καρδιά μου με τον Ήλιο



L' Età Dell' Estate

Quelle giornate calde
dai pantaloncini corti
l'ondata degli anni
l'eta' di acqua e sale
com'un vino spumante
m'inebria la mente
mi manda indietro
o mi spinge in avanti
ruba una carezza
uno spicchio di nostalgia
mi sfugge dagli occhi
disegna due ruote
che furto di tempo!
si fa un giro in bicicletta
accelerando in discesa
inciampa sulla mia attenzione
mentre la colgo in aria
e la metto in piedi
con un paio d'ali
la mando a poggiarsi
sul filo che unisce
il mio cuore col sole

Το νεύρο

Όση ώρα έβλεπα εκείνο το μακρουλό - σαν τεράστιο άσπρο κορδόνι - σώμα να πηγαινοέρχεται στον ουρανό, έκανα σαστισμένος διάφορες υποθέσεις. Τελικά ...όχι, όχι δα! Δε θα έχανα τον καιρό μου μ’ αυτό το χαζόπραμα. Πλην όμως στιγμές- στιγμές βρισκόμουνα να το κοιτάζω πάλι.
Αυτό που έβλεπα δεν ήταν αστραπή σαν κι αυτές που βλέπουμε στις κινηματογραφικές υπερπαραγωγές με τον Charlton Heston και τις βιβλικές καταστροφές. Ούτε επρόκειτο φυσικά για θε'ι'κό σημάδι κι άλλα ευφάνταστα σενάρια. Ψέμα ανυπόστατο επίσης είναι και το πως  όταν αποθεραπεύεσαι ψυχικά, τότε χάνεις και κάθε επαφή με το Υπερφυσικό, αν υποθέσουμε πως αυτό υπάρχει…
Μετά,όταν το σκέφτηκα πιο καθαρά, αυτό που σαν αστραπή μου φάνηκε αρχικά και αργότερα οιωνός επερχόμενου νέου Κατακλυσμού, θα έπρεπε να ήταν κάτι πολύ πιο απλό. Ακόμα απέρριψα και τα λεγόμενα «σύννεφα του Εγγονόπουλου». Τελικά, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, κατέληξα στο πιθανότερο ενδεχόμενο:
Τόση ώρα παρατηρούσα ένα τεράστιο, στιλπνό, λευκοκίτρινο νεύρο, με τις μακριές παραφυάδες του, που τη στιγμή εκείνη ξεγλιστρούσε από το τραπέζι ενός απρόσεκτου ουράνιου ανατόμου και σε λίγο θα κατέπεφτε στις σκεπές των σπιτιών μας, μετά τις τόσες αμφιθυμικές ταλαντώσεις του.