Η ηλικία του Καλοκαιριού

Εκείνες οι ζεστές ημέρες
Με τα κοντά τα παντελόνια
Μια παλίρροια απο χρόνια
Ηλικία από νερό κι αλάτι
Που σαν αφρώδης οίνος
Μου μεθάει το νου
Με στέλνει πίσω πάλι
Κι ύστερα προς το μέλλον
Κλέφτρα χαδιών ανέμελων
Τρώει φέτες νοσταλγίας
Ξεφεύγει απ' την αγρύπνια μου
Ζωγραφίζει δυο ρόδες
Κι εξαπατά το χρόνο!
Κάθεται αγέρωχη
Σε σέλλα  ποδηλάτου
Επιταχύνει στον κατήφορο
Σκοντάφτει στη ματιά μου
Ενω την πιάνω στον αέρα
Της ζωγραφίζω δυό φτερά
Τη στέλνω να κουρνιάσει
Στο νήμα που ενώνει

Την καρδιά μου με τον Ήλιο



L' Età Dell' Estate

Quelle giornate calde
dai pantaloncini corti
l'ondata degli anni
l'eta' di acqua e sale
com'un vino spumante
m'inebria la mente
mi manda indietro
o mi spinge in avanti
ruba una carezza
uno spicchio di nostalgia
mi sfugge dagli occhi
disegna due ruote
che furto di tempo!
si fa un giro in bicicletta
accelerando in discesa
inciampa sulla mia attenzione
mentre la colgo in aria
e la metto in piedi
con un paio d'ali
la mando a poggiarsi
sul filo che unisce
il mio cuore col sole