Τέχνη

Ό,τι θα ήθελα να διαβάσουν, να δουν ή να ακούσουν τα εγγόνια τών εγγονιών μου εγώ το ονομάζω Τέχνη.

Ας είναι! Μακριά θα φύγω

Ας είναι! Μακριά θα φύγω
όπως ξεμακραίνει της καμπάνας ο ήχος

Εκεί στα κάτασπρα χιόνια
στα σύννεφα τα χρυσά

Εκεί που δεν υπάρχει ελπίδα
μόνο λύπη, πόνος κι ερημιά

Χαρούμενο τής μάνας μου σπίτι
η Γουόλλυ σου φεύγει μακριά
Μακριά πάει και σε σένα
σε σένα ξανά δε γυρνά

Δε θα την ξαναδείς ποτέ
Ποτέ! Ποτέ!
Θα φύγω για μακριά μόνη
εκεί προς στο κάτασπρο χιόνι

Μόνη και για μακριά
σε σύννεφα χρυσά

Ας είναι! Μακριά θα φύγω
σα να μουν άγιας καμπάνας ο ήχος
Εκεί στα κάτασπρα χιόνια
και σε σύννεφα χρυσά

Εκεί στα κάτασπρα χιόνια
και σε σύννεφα χρυσά
Εκεί που δεν υπάρχει ελπίδα
μόνο λύπη, πόνος κι ερημιά



Ας είναι! Θα φύγω μακριά. Άρια από την Γουόλλυ τού Καταλάνι.

Η Γάτα Με Τις Εννέα Ουρές

Η Γάτα Με Τις Εννέα Ουρές ήταν συνηθισμένο εργαλείο τιμωρίας που συνήθως κατέληγε στη θανάτωση αυτού που την υφίστατο. Έστιν ούν ...γάτα με τις εννέα ουρές, ένα εργαλείο αποτελούμενο από 9 λωρίδες δερμάτινες που στην άκρη τους είχαν στερεωμένα μικρά μολυβένια μπαλάκια ή αιχμηρά θραύσματα οστών προβάτου. Με την πρόσκρουση τού χτυπήματος τα μπαλάκια (ή τα θραύσματα) χώνονταν στη σάρκα τού θύματος την οποία και ξεκολούσαν όταν το εργαλείο τραβιόταν προς τα πίσω -σαν ένα κοινό μαστίγιο- για να επακολουθήσει το επόμενο χτύπημα.
Στη Δυτική "θρησκευτική" ζωγραφική είναι συχνή η αναπαράσταση και τού Ιησού να βασανίζεται με αυτόν τον τρόπο από τους Ρωμαίους. Στη Βυζαντινή είναι σπάνιο φαινόμενο.

(Wiki)

Guantanamera

"Κύματα στον καθρέφτη;"

-Κύματα στον καθρέφτη;

-Σύννεφα στον καθρέφτη, είπα. Πάρε το τσιγάρο σου από μπροστά μου. Το πιάνεις και με βρόμικα χέρια. Εγώ δεν κάπνισα ποτέ γιατί δεν μπορούσα να βάζω στο στόμα μου πράγματα που αγγίζω με τα άπλυτα χέρια μου. Τι έλεγα; Α, "σύννεφα στον καθρέφτη!"

-Γιατί, όμως;...Γιατί είναι τελειομανής και άτσαλος; Λέει εκατό λέξεις για να περιγράψει ένα πράγμα. Ένα πράγμα, έπειτα, το λέει με εκατό διαφορετικούς τρόπους. Εκεί, μέχρι να βαρεθείς και να πεις "ωχ, φτάνει...".

-Ψυχαναγκαστικός είναι ο άνθρωπος. Κοινωνικά ...δύσκολος. Δεν μπορεί να συνεννοηθεί, να επικοινωνήσει χωρίς να παρεξηγηθεί κάποιος. Τώρα...ο ίδιος θα παρεξηγηθεί; Ο συνομιλητής του θα νευριάσει; Και οι δυο θα γίνουν μαλλιά κουβάρια; Νομίζω τον παρεξηγούν. Εκείνοι νομίζουν πως μιλάει μεταφορικά ενώ αυτός κυριολεκτεί. Εκεί, εκεί είναι η παρεξήγηση. Βλέπεις, βλέπεις;

-Λοιπόν είπες "σύννεφα στον καθρέφτη";

-Σύννεφα στον καθρέφτη. Ναι, με αγχώνει η αφηρημάδα σου. Για να μην το ξεχνάς, να, τις συννεφιασμένες μέρες, όταν αργεί το πράσινο να ανάψει κι είσαι πολλή ώρα πίσω από κανένα σκούρο αυτοκίνητο, τι βλέπεις κοιτώντας το γυαλιστερό του μέταλλο;

-Σύννεφα που καθρεφτίζονται στο μέταλλο. Αν το μπροστινό αυτοκίνητο είναι και πολύ σκούρο, γυαλισμένο κ.λπ. τότε ναι, είναι σαν καθρέφτης.

-Ε, αυτά είναι τα σύννεφα στον καθρέφτη! Ένας, συνάμα, απαισιόδοξος τίτλος αλλά και μια συμμετρική, καθαρή εικόνα. Ε, δεν γίνεται να καθρεφτιστούν σύννεφα σε σκονισμένη και βρόμικη επιφάνεια. Δε συνεννοείται, ναι...δηλαδή δε φταίει αυτός. Είναι οι άλλοι, που νομίζουν πως μιλάει γενικά ενώ εκείνος απευθύνεται σχεδόν πάντα σε σένα προσωπικά.

-Απαισιόδοξος τίτλος; Όχι βρε, κοίταξε: αν βλέπεις τα σύννεφα στον καθρέφτη σημαίνει πως τα προσπέρασες, τα βλέπεις πίσω σου...τα έχεις αφήσει πίσω σου. Κατάλαβες; Αν τα σύννεφα είναι βάσανα, τότε μπορείς να πεις "πέρασαν, τέλειωσαν τα βάσανα"...

-Όχι, όχι...μη μου το χαλάς. Μου τον παρασταίνεις αισιόδοξο τύπο, χαλαρό ενώ εγώ θέλω να τον φαντάζομαι κατσούφη κι άτσαλο, μίζερο, να τρώγεται με τα ρούχα του. Τον νιώθω φίλο μου έτσι, δικό μου άνθρωπο, έναν από μας!

-Όχιιι, δε στο χαλάω. Δεν είναι αισιόδοξος, τρώγεται με τα ρούχα του, τού αρέσουν τα λειβάδια αλλά πάλι όταν βρεθεί σ' ένα από αυτά θα πει πως δεν είναι αρκετά πράσινο, τού αρέσει η θάλασσα μα μισεί τα νησιά, τού αρέσει ο κόσμος αλλά τον κοιτάζει από μακριά, έχει φίλους πολλούς μόνο που τους αποφεύγει και για κάποιο παράξενο λόγο τον αποφεύγουν κι αυτοί...

-Φτάνει, μην κουράζεσαι άλλο. Αποκατέστησες την εικόνα του μέσα στο μυαλό μου όπως την είχα πρώτα. Ωραία, σ'ευχαριστώ.

-Δεν κάνει τίποτα. Ούτε να το σκέφτεσαι.

-Εμ...

-Τι είναι πάλι;

-Είσαι εντελώς σίγουρος πως όλα αυτά...σύννεφα, καθρέφτες, γυαλάδες δεν είναι πολύ -πώς να στο πω- πολύ τραλαλά;

-Χίλια τα εκατό, βρε συ. Χίλια τα εκατό.