Ciao a te

Ακόμα και η Παναγιά

Ο οσφυοκάμπτης τύπος πήγε κοντά στην εικόνα της Παναγιάς και σπρώχνοντας τους άλλους έφτασε ενώπιος ενωπίω με την Θεομήτορα και είπε ψιθυριστά:

-Τίποτ' άλλο, Παναγιά μου, να μου περάσει ο πόνος στη μέση θέλω. Μόνο για να μπορώ να υποκλίνομαι και να σε προσκυνώ. Για τίποτε άλλο δε με νοιάζει.

Η Παναγία, κάνοντας ένα από τα απλούστερα θαύματα τής καριέρας της, έδωσε ένα τέλος στον πόνο τής ράχης τού ανθρωπάκου. Εκείνος όμως, μετά από 3 μήνες, επανήλθε και -ενώπιος ενωπίω με την ίδια εικόνα- με κατεβασμένο το κεφάλι ζήτησε:

-Ακόμα κάτι, Παναγιά...τα χέρια μου δυσκολεύονται πολλές φορές να έρθουν και τα 2 μπροστά μαζί, να ενωθούν για ν' αρχίσω την προσευχή μου.

Απρόθυμα η Παναγία τού σύστησε ένα ρευματολόγο ο οποίος τού έδωσε μια θεραπευτική αγωγή με την οποία τακτοποιήθηκε ο αχόρταγος. Για λίγο καιρό όμως. Μετά από μήνες βρισκόταν  πάλι εκεί, μπροστά στην (ίδια!) εικόνα:

-Παναγία μου, είμαι πάλι εδώ...για τελευταία όμως φορά. Το θαύμα σου, το στερνό για μένα σού ζητώ: στο δεξί χεράκι μου, τα 3 δαχτυλάκια δεν μπορούν να ενωθούν, να κάνω κι εγώ το Σταυρό μου!

Απομακρυνόμενος, κοντοστάθηκε να ακούσει, από περιέργεια, τι θα ζητούσε ο γείτονάς του, αυτός ο έκφυλος που με την ηθική καμία σχέση δεν είχε αλλά τώρα, νάτον στην Εκκλησία!. Έφριξε όταν άκουσε, με τα ίδια του τα αυτιά, ποια ήταν η χάρη που ζητούσε ο λέρας:

-Παναγία μου, το μεσαίο το δάχτυλο στο δεξιό το χέρι, δεν κάνει πια κάμψη φυσιολογική προς το εσωτερικό τής παλάμης. Ξέρω, μικρή η απώλεια...αλλά για εκείνη τη χειρονομία που κάνω σ' αυτούς που με χαλάνε, είναι απαραίτητη η ευκινησία τού δαχτύλου. Πράξε τα δέοντα.

Ααααχαχαχα, έβαλε τα γέλια ο οσφυοκάμπτης. Σιγά μην ασχολιόταν η Παναγία με τέτοιο αίτημα, από τέτοιο άνθρωπο και με τέτοιον τρόπο διατυπωμένο!

Η συνέχεια τής ιστοριούλας, όμως, λέει πως μια βδομάδα μετά ο οσφυοκάμπτης ακόμα προσπαθούσε (εις μάτην) να κάνει το σταυρό του ενώ ο βλάσφημος αχρείος κυκλοφορούσε κραδαίνοντας το χέρι του στην γνωστή χειρονομία (αν και όχι τέλεια, σάμπως τη δύναμη τού Laplace να επεδείκνυε). Ο σφογγοκωλάριος τότε, νιώθοντας προδομένος, έψαξε και μορφώθηκε από σοφό πνευματικό που τον διέταξε να διαδώσει το νόημα τού θαύματος:

Πιο πρόθυμος είναι ο οποιοσδήποτε -ακόμη και η Παναγία- να κάνει από ένα θαύμα για τον καθέναν παρά πολλά θαύματα για έναν μοναχά πιστό Της. Ό,τι κι αν έχει επιλέξει ο καθένας.

Βγες

Όταν στο χώρο επιλογής σου αρχίζουν να μαζεύονται πολλοί άλλοι άνθρωποι, μη χαίρεσαι, μη νιώθεις δικαιωμένος. Σίγουρα, αν κάτσεις να το καλοσκεφτείς, θα δεις πως κάποια κακή συνήθεια, κάποια βολική ευκολάντζα έχεις υιοθετήσει. Βγες από το δωμάτιο και περίμενε πίσω από την πόρτα. Σε λίγο, ένας-ένας, οι άλλοι θ' αρχίσουνε να φεύγουν. Όταν θα έχουν πια εγκαταλείψει όλοι το χώρο, με την ησυχία σου, κάθισε στην παλιά σου θέση. Όχι για πολύ, όμως. Άλλοι περίεργοι θα έρθουν μετά...

Principessa delle rose

I barbieri di Sicilia

Βλέποντας το Άμαρκορντ σήμερα -για τέταρτη, ίσως και πέμπτη φορά στη ζωή μου- συνάντησα σε μερικές σκηνές τού έργου κι εκείνον τον συμπαθή Τσίτσο Ινγκρασία. Αυτόν που με τον Φράνκο Φράνκι σχημάτιζαν εκείνο το καταπληκτικό δίδυμο. Είχα πολύ καιρό να τους δω και μια παράξενη νοσταλγία με έκανε να ψάξω καμμιά από τις τόσες κωμωδίες τους.

Το θέλησε η περίσταση και, από όλες τις ταινίες τους, πέτυχα μια ταινία τής οποίας κάποιος πριν πολύ καιρό μου είχε γράψει σε κασέτα μαγνητοφώνου(!) όλους ή σχεδόν όλους τους διαλόγους. Τουλάχιστον τους διαλόγους στους οποίους συμμετείχαν οι δυο κωμικοί. Οι κωμικοί αυτοί ανήκαν στην κατηγορία τών κωμικών που σε αφήνουν με την ...ανησυχία μήπως όντως είναι χαζούλιακες.

Στην κατεχόμενη Σικελία, δυο μπαρμπέρηδες, άσπονδοι εχθροί στο χωριουδάκι, μετά από διάφορα ευτράπελα γίνονται οι κύριοι συντελεστές τής επιτυχίας τής κατάληψης τού νησιού από τους Αμερικάνους και τού διωγμού τών Γερμανών. Υπομονή που είχε ο φίλος μου να εγγράψει σε κασέτα απλή όλους σχεδόν τους διαλόγους! Πριν τριάντα χρόνια, όμως...

Με τα γέλια που κάναμε τότε, πριν τριάντα χρόνια, το φιλμ μου φάνηκε πιο οικείο, πιο οικογενειακό.