Πολεμάτε

"Πάτερ ο εν τοις ουρανοίς", είπε ο υποτιθέμενος σοφότερος άνθρωπος στη Γή καθισμένος σε σημείο ψηλό ώστε όλοι να τον βλέπουν...παριστάμενοι, κάμερες, διαμαρτυρόμενοι, ακόμα και τετράποδα.

-Πάτερ, πάτερ, γιατί όλη αυτή η τιμωρία; Ανέχεια, Αρρώστιες, Παράλογο, Ζωή χωρίς αξίες. Κάναμε πολλά! Ναι ...αλλά ποιο από όλα σε εξόργισε περισσότερο;

Ακούστηκε βαριεστημένη και απογοητευμένη η φωνή τού Θεού, πίσω από τον δίσκο τού ήλιου που άρχιζε να δύει.

-Δημιούργησα το βασίλειό μου κι έβαλα μέσα όλα τα είδη...Όλα και στους σωστούς συνδυασμούς, στην άριστη αναλογία. Τα πάντα εν σοφία εποίησα - στην αρχή το είπα σαν αστείο, αυτοσαρκαζόμενος αλλά σε δεύτερη φάση κατάλαβα πως δεν επρόκειτο καθόλου για αστείο. Όταν αρχίσατε να το λέτε κι εσείς κάθε τρεις και λίγο...ε, τότε το πίστεψα για τα καλά.

-Εν σοφία εποίησας!

-Εν τελειότητι, στενόμυαλοι! Ποιος θεός τής Αγάπης θα είχε την έμπνευση να δημιουργήσει και επίσης να βάλει σε τόσο στενό συγχρωτισμό, είδη με τόσο διαφορετικές ανάγκες, πολλές φορές αντικρουόμενες. Ποιος τεχνίτης θα έφτιαχνε αμάξι με τρίγωνες ρόδες, ποιος θεός δεν θα έδινε φτερά στον Άνθρωπο που μεταφέρεται εδώ κι εκεί πυρετωδώς, τη στιγμή που και το τελευταίο κουνούπι διαθέτει αερομεταφορά;

-Εν τελειότητι εποίησας. Συ γνωρίζεις και συ είπας! Άσπρο και Μαύρο να συμπληρώσουν το ένα το άλλο...

-Το νόημα τής Δημιουργίας μου, ούτως ειπείν ο πυρήνας, ο ακρογωνιαίος λίθος, ήτο: Πολεμάτε, Πολεμάτε...Μην παραδίνεστε στη εύκολη λύση τής ήσυχης και ειρηνικής συμβίωσης. Εκείνο το εφεύρημά σας "Ανέξου τον άλλον για να σε ανεχτεί κι εκείνος" ήταν όλο δικό σας...Μια ηλίθια παρερμηνεία τού "Αγάπα τον πλησίον σου". Μα εννοούσα "Αγάπα τον ημέτερο..." όχι κάτσε κι αγάπα τον κάθε ένα που σιχαίνεσαι, που απορρίπτουν τα άντερά σου. Αααα...

-Εν τελειότητι...

Ο Θεός είχε ανεχτεί πολλά. Περισσότερα από όσα χωράει μια συνέντευξη σε έναν πολιτικό ή ροκ σταρ. Στις συνεντεύξεις ακούγονται πολλά κουλά και είναι οι δημοσιογράφοι που τα προκαλούν τις περισσότερες φορές.

-Αρχίστε να σκοτώνεστε από τώρα, πριν είναι πια αργά!
Δίνει μια ο Παντοκράτωρ στο στύλο που καθόταν ο σοφός εκπρόσωπος τής Ανθρωπότητας και ...παρ' τον κάτω! Νομίσαν όλοι τότε πως ο Θεός τούς παράγγειλε να σκοτώνονται μεταξύ τους αδιακρίτως. Έτσι άρχισαν να πέφτουν κεφάλια ένα σωρό αφού πρώτα έκοψαν εκείνο του εκπρόσωπου τού είδους, τού σοφότερου από όλους...

Η ντροπαλή Λιλλή

Οι γυναίκες οι πιο φιλάρεσκες ξεγυμνώνουν τον αφαλό και την οσφύ τους, κρεμούν ένα κομμάτι από το όνομά τους, ανάμεσα στις δυό τους ωμοπλάτες ... όπως η Νίκη και η Βίκη, έτσι και η Λιλλή.

Κάθονται μόνες, ανέμελα στα καφέ με το ένα χέρι κάτω από το τραπέζι ενώ το άλλο, με αυτοπεποίθηση απλωμένο, σημειώματα γράφει που τα παίρνει ο αέρας - χαρτάκια που γράφουν ντροπαλά τα μικρά ονόματά τους ...Νίκη, Βίκη ...το ίδιο κάνει κι η Λιλλή.

Ο συνήθης τών ποιημάτων περαστικός κοιτάζει αποχαυνωμένος, μεθυσμένος από την ομορφιά της. Θέλει πιο βαθιά να μπει, πιο πολλές πληροφορίες για την πανέμορφη να μάθει...κι έχει μονάχα ένα όνομα στα χέρια!

Τρέχει κοντά στη Λιλλή, απαλά τής δίνει το χαρτάκι να γράψει και το επώνυμο κοντά στο όνομά της. Εκείνη χαμηλώνει τα μάτια, στρέφει το πρόσωπο ελαφρώς αλλού. Δεν έχει εκείνη την ξιπασιά τής Νίκης, τής Βιβής. Δεν την αφήνει η συστολή, το επώνυμο να γράψει πλάι στ' όνομά της.

Μπρος την επιμονή τού αγνώστου, όμως, κοιτάζει δεξιά κι αριστερά ... και επιτηδευμένα -σαν φιλανθρωπία για φοροαπαλλαγή- συμληρώνει 34'-26'-38' δίπλα στο όνομά της και τού επιστρέφει το χαρτί. Μα τι την επέρασε κι αυτός;!

Τι θα ψηφίσω, Ο Ιησούς, Οι Τράγοι

Ναπολετάνικο ροκ: ρημέικ τής zingarella από τους δημιουργούς της alunni del sole
.......................................................................................................................................

Καλές οι εκλογές, τι να κάνουμε...αναγκαίο κακό. Αυτό που με εκνευρίζει είναι όχι τόσο οι υποψήφιοι αλλά οι ψηφοφόροι που αρχίζουν και κάνουν βούκινο το "τι-στάση-θα-κρατήσουν".
Μικρό κόμμα ο ένας...
Μεγάλο κόμμα ο άλλος...Να μπει βαθιά.
Κανένα κόμμα, Αποχή ο άλλος
Κανένα κόμμα, Λευκό ο άλλος
Τον ξάδελφο στο χωριό που μπορεί να είναι πασόκ αλλά είναι τίμιος
Βρε, άστε στο διάολο. Η ψήφος είναι μυστική...
.............................................................................

Ο Ιησούς εν ολίγοις

Λοιπόν, αν είχαμε από μικροί παρακολουθήσει ταινίες τού τύπου "Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο" (Παζολίνι), σήμερα θα ήμασταν πολύ περισσότερο Χριστιανοί από όσο είμαστε τώρα, μετά την διαπαιδαγώγησή μας από τους τράγους που μας δίδαξαν και μετέδωσαν τη θρησκεία με το στόμφο που τους διέκρινε.

Ο Ιησούς, στην παραπάνω ταινία, είναι ...ανθρώπινος. Δεν είναι σαν τον Μπραντ Πιτ...Δεν είναι γαλανομάτης ούτε έχει ξανθές μπούκλες. Μιλάει με δύναμη και πάθος στη φωνή του. Οι παραβολές του πέφτουν στα κεφάλια τών υποκριτών σαν κοτρώνες. Δεν είναι παθητικός. Στο βλέμμα του υπάρχει η Αγάπη αλλά και το Γαμώτο. Δεν είναι ένας λαπάς. Ούτε ένας παπάς...

Κουρέλια φοράει κι όχι ράσα σιδερωμένα, ελαφρώς τσαλακωμένα, επιμελώς ατημέλητα. Όχι, ο Ιησούς δεν ντύνεται στού Σαράφη (στα Τρίκαλα, στον Πειραιά, στην Ιερουσαλήμ). Το λαδωμένο του μαλλί ταιριάζει με τα ξεδοντιάρικα στόματα που τον περιτριγυρίζουν. Δεν υπάρχουν χαμόγελα AIM WHITE εδώ.

Οι γυναίκες δεν φοράνε ψεύτικες βλεφαρίδες, βραχιόλια και μενταγιόν. Δεν είναι φτιασιδωμένοι όλοι αυτοί. Ο ψαράς είναι σαν ψαράς κι ο βοσκός είναι σαν βοσκός. Ο πετεινός δεν ακούγεται να λαλεί (και γιατί πρέπει να υπάρχει πάντα στα πέριξ ένας πετεινός να κάνει κικιρίκουουου μετά την τριπλή άρνηση-προδοσία;)

Και χιλιάδες άλλα...Να, όπως οι μύγες στο σάβανο τού Ιησού...τ' αδέξια (και γι' αυτό ανεπιτήδευτα) χαμόγελα τών παιδιών και τής Παναγίας μπροστά στην κάμερα...η κατά τα άλλα αδιάφορη Σαλώμη (που συνήθως παρουσιάζεται σαν σεξ σύμπολ που ηδονίζεται με το κεφάλι τού Βαπτιστή) μοιάζει απλώς ένα βιτσιόζικο κοριτσάκι.

Και απλά, χωρίς τσιριτσάντζουλες, η φωνή τού Ιησού υψώνεται, είναι σταθερή όταν δεν βροντάει... Μαλακώνει, γλυκαίνει στη θέα τών μικρών παιδιών αλλά, όταν αντικρίζει τα σπίτια τών ανόητων αμετανόητων, μπουμπουνίζει:

"Αληθώς λέγω υμίν ... Δεν θα απομείνει πέτρα πάνω σε πέτρα..." 

Σε αναμονή

Δεν είχα προλάβει και να πω πολλά
Άκουγα τον ένα, άκουγα τον άλλον
ώσπου μου τέλειωσε ο διαθέσιμος ο χρόνος
Κι όπως οι υπόλοιποι αφηρημένοι
όλοι οι στον κόσμο τους αποσυρμένοι
οικονομία δεν έκανα στις στιγμές μου
Δεν έκανα...

Τη μια σκεφτόμουν τη λύπη μου να διηγηθώ
σε υπνωτισμένα ακροατήρια
την άλλη να χύσω πάνω τους χολή και ξύδι
άλλοτε μια σκέψη αλλόκοτη φωναχτά να πω
κάπως να βγω από το καζάνι όπου βράζουμε όλοι ίδιοι
καθώς πίστευα πως διαφέρω
Ναι, πίστευα...

Απάντηση όμως στο "τι ήμουν, ποιος υπήρξα;"
- έστω και λάθος- έπρεπε να πάρω
Θα μελετήσουν είπαν, λοιπόν, το βίο μου
ενδελεχώς στο Ανατομικό Τραπέζι:
οι μέντορες τής Ηθικής, οι υπηρέτες τής Αλήθειας
μερικοί τής Τέχνης κριτικοί κι άλλοι πολλοί σπουδαίοι
Ως τότε με σκεπάσαν και μ' αφήσαν στο τραπέζι
τόσο πολύ καιρό που σκέφτομαι
πως κάποιος με εμπαίζει
Ναι, με εμπαίζει...

Όπως παλιά

-Καλησπέρα...μάλλον καλημέρα, φίλε. Τα άκουσες, έτσι; Εκλογές, εκλογές. Έφτασε η ώρα να μιλήσουμε...Μα, κοιμόσουν, ε;

-Έχω ξαπλώσει στον καναπέ, δε θυμάμαι γιατί. Α, μμμ θυμάμαι, το κρεβάτι μου είναι κατειλημμένο από την ...εεε δε θυμάμαι και την άλλη, την ...πώς τη λένε; Έχω πονοκέφαλο, δε θυμάμαι τίποτα. Πρέπει να το ξεφτίλισα πάλι...Αου, τόση ώρα ήμουνα ξαπλωμένος πάνω σ' ένα άδειο μπουκάλι.

-Ξύπνα...Εκλογές, σου λέω, έχουμε ...είσαι έτοιμος;

-Πίνω λίγο πολύ τελευταία και είμαι κάπως αγύμναστος αλλά ...ναι, είμαι πάντα έντιμος. Πιάνω πάλι δουλειά;

-Έτοιμος, λέω. Είσαι έτοιμος να κατέβεις με το κίνημά μας;

-Στάσου γιατί δε θυμήθηκα ακόμα ποιος είσαι, σόρρυ ε; Είσαι από το κίνημα με τις Ουκρανές που τα βγάζουν όλα και γράφουν διάφορα πάνω στα βυζιά τους;

-Όχι, είμαι ο Παύλος, ρε...σε είχα πάρει περίπου πριν ένα χρόνο περίπου, αν θυμάσαι.

-Για ποιο πράγμα; Εννοείς πως μου τηλεφωνείς περίπου κάθε χρόνο να δεις πώς είμαι;

-Όχι, δεν ακούς; τώρα είπαν για εκλογές.

-Α, ναι ...όπως πριν ένα χρόνο που ξαναπήρες;

-Όχι μη μπερδεύεσαι. Τώρα χρειάζομαι μερικούς δυναμικούς φίλους, ψημένους στην πιάτσα αλλά τίμιους και με όραμα, να τρέξουν για την ιδέα...

-Την ιδέα...κάτσε να θυμηθώ ποιάς ιδέας ήσουνα ρε Πέτρο. Ισότητα;

-Παύλος. Ναι, υπέρ της Ισότητας είμαι αλλά πρωτίστως μάχομαι για την Αξιοκρατία. Και Ισότητα αλλά ...ναι, κάπως έτσι. Ευχαριστημένος τώρα;

-Για μένα είναι Ο.Κ. ...Ασφάλιση και δουλειά, μπιλιάρδο και Δικαιοσύνη. Δε σου τα λέω σε σειρά προτεραιότητας, όπως μου έρχονται στα λέω, Πετράν. Ισοπολιτεία, Ισοδιασκέδαση, Αυτοκίνηση. Ο πολίτης πρέπει να επενδύει ελεύθερα σε αλκοόλ, αυτοκίνητα και γυναίκες. Τα υπόλοιπα λεφτά του ας τα σπαταλάει καθένας όπως θέλει. Πότε λέτε να ξεκινήσουμε; Και τώρα έντιμος είμαι αλλά ψιλοζαλίζομαι κι είμαι καταϊδρωμένος.

-Ε, πόσο θες για να συνέλθεις, να κυνηγήσουμε πάλι το όνειρο; Μαχητικά, Δυναμικά και Έντιμα. Σε θέλω πολεμιστή κι αυτή τη φορά...Νταξ; Παύλος, είπαμε.

-Νταξ'...Ο.Κ., Παύλο... Να ξεζαλιστώ, να ξεκολήσω από δω, να αλλάξω μπλουζάκι κι έφτασα. Τα λέμε.