Πολεμάτε

"Πάτερ ο εν τοις ουρανοίς", είπε ο υποτιθέμενος σοφότερος άνθρωπος στη Γή καθισμένος σε σημείο ψηλό ώστε όλοι να τον βλέπουν...παριστάμενοι, κάμερες, διαμαρτυρόμενοι, ακόμα και τετράποδα.

-Πάτερ, πάτερ, γιατί όλη αυτή η τιμωρία; Ανέχεια, Αρρώστιες, Παράλογο, Ζωή χωρίς αξίες. Κάναμε πολλά! Ναι ...αλλά ποιο από όλα σε εξόργισε περισσότερο;

Ακούστηκε βαριεστημένη και απογοητευμένη η φωνή τού Θεού, πίσω από τον δίσκο τού ήλιου που άρχιζε να δύει.

-Δημιούργησα το βασίλειό μου κι έβαλα μέσα όλα τα είδη...Όλα και στους σωστούς συνδυασμούς, στην άριστη αναλογία. Τα πάντα εν σοφία εποίησα - στην αρχή το είπα σαν αστείο, αυτοσαρκαζόμενος αλλά σε δεύτερη φάση κατάλαβα πως δεν επρόκειτο καθόλου για αστείο. Όταν αρχίσατε να το λέτε κι εσείς κάθε τρεις και λίγο...ε, τότε το πίστεψα για τα καλά.

-Εν σοφία εποίησας!

-Εν τελειότητι, στενόμυαλοι! Ποιος θεός τής Αγάπης θα είχε την έμπνευση να δημιουργήσει και επίσης να βάλει σε τόσο στενό συγχρωτισμό, είδη με τόσο διαφορετικές ανάγκες, πολλές φορές αντικρουόμενες. Ποιος τεχνίτης θα έφτιαχνε αμάξι με τρίγωνες ρόδες, ποιος θεός δεν θα έδινε φτερά στον Άνθρωπο που μεταφέρεται εδώ κι εκεί πυρετωδώς, τη στιγμή που και το τελευταίο κουνούπι διαθέτει αερομεταφορά;

-Εν τελειότητι εποίησας. Συ γνωρίζεις και συ είπας! Άσπρο και Μαύρο να συμπληρώσουν το ένα το άλλο...

-Το νόημα τής Δημιουργίας μου, ούτως ειπείν ο πυρήνας, ο ακρογωνιαίος λίθος, ήτο: Πολεμάτε, Πολεμάτε...Μην παραδίνεστε στη εύκολη λύση τής ήσυχης και ειρηνικής συμβίωσης. Εκείνο το εφεύρημά σας "Ανέξου τον άλλον για να σε ανεχτεί κι εκείνος" ήταν όλο δικό σας...Μια ηλίθια παρερμηνεία τού "Αγάπα τον πλησίον σου". Μα εννοούσα "Αγάπα τον ημέτερο..." όχι κάτσε κι αγάπα τον κάθε ένα που σιχαίνεσαι, που απορρίπτουν τα άντερά σου. Αααα...

-Εν τελειότητι...

Ο Θεός είχε ανεχτεί πολλά. Περισσότερα από όσα χωράει μια συνέντευξη σε έναν πολιτικό ή ροκ σταρ. Στις συνεντεύξεις ακούγονται πολλά κουλά και είναι οι δημοσιογράφοι που τα προκαλούν τις περισσότερες φορές.

-Αρχίστε να σκοτώνεστε από τώρα, πριν είναι πια αργά!
Δίνει μια ο Παντοκράτωρ στο στύλο που καθόταν ο σοφός εκπρόσωπος τής Ανθρωπότητας και ...παρ' τον κάτω! Νομίσαν όλοι τότε πως ο Θεός τούς παράγγειλε να σκοτώνονται μεταξύ τους αδιακρίτως. Έτσι άρχισαν να πέφτουν κεφάλια ένα σωρό αφού πρώτα έκοψαν εκείνο του εκπρόσωπου τού είδους, τού σοφότερου από όλους...