Ερωδιοί

Δεν γίνονταν αλλιώς, ξέρουν να λένε οι γνώστες. Για κείνους ο χρόνος κυλά πολύ αργά κι όλα μπορούν να γίνουν όπως ήταν, μέσα σε λίγες μέρες, μήνες, χρόνια. Εμάς, τους υπολοίπους, μας ορίζουν τα σύνορα κάθε μέρας. Μια μόνο μέρα μπορεί να είναι όλο το υπόλοιπο τού χρόνου που μας μένει.
Μονάχα οι γέφυρες τής νύχτας μας ενώνουν, μάς αφήνουν να συναντηθούμε σαν σμήνη ερωδιών παραταγμένων, που φουσκώνουν τα στήθη τους και ετοιμάζονται για πτήση. Το πέταγμα είναι η διαφυγή, το πέταγμα είναι όνειρο, είναι και νοσταλγία. Είναι και υπόσχεση πως θα επιστρέψουμε πιο σοφοί. Γνώστες κι εμείς θα διαλαλούμε πως αλλιώτικα δεν γίνονταν, δες όμως με δέος το αύριο πώς όλα θα τα αλλάξει.

Μη λες "φταίει ο θάνατος"

Σαν τιμωρία θα σου επιβάλλω -για να μάθεις να γελάς με όσα σοβαρά σου λένε οι άλλοι- να κάτσεις να γράψεις ένα κατεβατό και για την αφεντιά σου... Κοίτα μούτρα, κοίτα χρώμα, κοίτα μάτια σαν μπαγιάτικου ψαριού! Πώς θα τα δικαιολογήσεις;;;

"Λόγον θανάτου, τέλος αι υπηρεσίες", λες, αγράμματε. Αμνηστία, ασυλία; Αυτό μένει να εξετασθεί. Ή τουλάχιστον εσύ να αποδείξεις πως, ζωντανός αν ήσουν, θα φερόσουν αλλιώς. Σε μένα η συμπεριφορά σου, ακριβώς ίδια με πρώτα μοιάζει : Αδιαφορία ήταν;...Εγωισμός; Λες πως πεθαμένος είσαι και είναι ο θάνατος που φταίει για την απάθειά σου!

Σταυρωμένα χέρια, σταυροπόδι, ανέκαθεν ήσουν τόσο ... άκαμπτος. Στα αναιμικά σου χείλη φώλιαζε ο κλαυσίγελως. Κλαυσίγελο να τον κάνει ο Θεός, αφού ούτε γέλιο ούτε κλάμα διέκρινα σαφώς. Πιο πολύ έμοιαζε με τικ, με μυϊκό σπασμό.

Αυτά τα ολίγα είχα να σου πω...Σε αφήνω τώρα, θα έχεις σοβαρή δουλειά να κάνεις, μόλις μείνεις μοναχός. Όλα τούτα που σου είπα θα τα κάνεις κωμωδία, ούτε μια στιγμή δε θα τα πάρεις σοβαρά. Σαν να ειπώθηκαν για κάποιον άλλον, κατά βάθος τίποτα από όλα αυτά δεν σε αφορά. Ιδανικά είναι για θέατρο σκιών, θα σκεφτείς, και τους ρόλους θα μοιράσεις. Πρόχειρη δουλειά όπως πάντα, υποθέτω ...
Τον πρώτο λόγο πάλι θα έχουν οι συνήθειες, οι εμμονές σου και τέλος το έμβλημά σου: "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω ..."

Χάπια, σορόπια, ενέσεις

Το είχαμε κάνει σλόγκαν και το λέγαμε με το ύφος και το αξάν τού Χαβιέ Μπαρδέμ :

"Παστίλιες για τον πόνο του άλλου. Εσύ τις παίρνεις, κάπχοιοι άλλοι σταματούν να πονάνε."

Μόνο που μερικοί, όσο και να θέλουν να γίνουν άνθρωποι, δεν μπορούν. Κι άρχισαν τις αηδίες: Πάρε, λέει, παστίλιες για τη δυσκοιλιότητα τού άλλου...
Πάρε ένα αγχολυτικό για το άγχος τού άλλου...
Πάρε και βιάγκρα για την στυτική δυσλειτουργία τού άλλου. Εσύ το παίρνεις, κάποιοι άλλοι πηδάνε σαν τα κουνέλια.

Έχουμε καθιερώσει τη πολυφαρμακοληψία και έχει γίνει κομμάτι τής καθημερινότητας. Το συνηθισμένο "ξέχασμα" γίνεται προάγγελος άνοιας. Ο "ντροπαλός τύπος" έγινε άτομο με Κοινωνική Φοβία. Η κοπέλα που δεν τρώει τον άμπακο, μήπως έχει Ψυχογενή Ανορεξία; Στις μέρες πριν την περίοδο όλες λένε "Έχω Προεμμηνορυσιακό Σύνδρομο". Ο παλιός καλός Βουχέσσας έχει χαρακτηριστεί "Βουλιμικό Άτομο" κ.ο.κ.

Όλα αυτά, αφού είναι παθήσεις, χρειάζονται θεραπεία..."Γιατρέ μου, έχω αέρια...συνέχεια πρρρ και πρρρ. Έχει τίποτα να πάρω για το Μετεωρισμό;"  Γραφικές, νοσταλγικές οικογενειακές στιγμές, με την χαρακτηριστική κλανιά τού πατέρα τών περασμένων γενεών θα εκλείψουν. Ε, δεν πάει να  ταλαιπωρείται ο άνθρωπος, με τόσα αέρια μέσα του ...Μεθάνιο, Βουτάνιο... (Α.Ο.Ζ.)

Άνοιξέ μου την καρδιά σου

Λιγομίλητος αλλά αμείλικτος, σαν τον Βρώμικο Χάρρυ, έδειξε ότι δεν "μασάει" με τα Μάγκνουμ. Ύφος τύπου "θα σου ανοίξω την καρδιά να τη φάω..."

Άρα:

Άνοιξέ μου την καρδιά σου

Έλα βρε, πάμε έξω μια βόλτα. Για ένα καφέ, έναν περίπατο στην παραλία, λίγο ρομάντζα. Αγκαλιές θα σε γεμίσω και φιλιά. Θα σ' ακούσω να μου λες πως είσαι τόσο μόνη. Και πόσα βάσανα, κακόμοιρο, σου έχουνε συμβεί! Ύστερα επιστρέφοντας σπίτι μου αποβραδίς, τα λόγια σου θα θυμάμαι κι όλα όσα μου έχεις εκμυστηρευτεί. Τώρα ...σίγουρα κάτι απ' όλα -ποιος ξέρει γιατί- θα μου φανεί πολύ-πολύ αστείο. Λες και δεν συναντήθηκα με άνθρωπο, αλλά με μια καρικατούρα, ένα καρτούν τού οποίου δεν μπορώ τα συναισθήματα να πάρω στα σοβαρά και να τα κάνω και δικά μου. Αντιθέτως, με ξενίζει όλος αυτός χείμαρρος  που βγαίνει μέσα από ένα στόμα που του ζήτησες ν' ανοίξει την καρδιά του.

Total Eclipse