Πελλά...πελλά!

Κι έτσι...
Από τις διδασκαλίες για το "ευ ζην" περάσαμε στα σχέδια σωτηρίας. Από τις ευγενείς προσπάθειες να εξυψώσουμε το πνεύμα μας (να ψηλώσει καμιά δεκαριά πόντους), βρεθήκαμε στην εξάσκηση κουβαλήματος τού σαρκίου μας χωρίς όμως να ξεμεσιαστούμε κιόλας. Επαγγελματικός αθλητισμός; Το μεγαλείο τού αθλητισμού δέχεται κι εκείνο πλήγματα ...Από τον Δήμαρχο Πιστόριους έως τον Φτερωτό Ανάπηρο.

"Και κανείς δε λέει τίποτα!" έκρωξα σαν το αρπακτικό που πέφτει πάνω στα κουφάρια. Τα βλέπει από ψηλά (μοιάζουν κι αυτά μια ζωγραφιά) κι εφορμά καταπάνω τους, σχηματίζοντας τις σπειροειδείς τροχιές σαν τα ξερά φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα. Και κανείς δε λέει τίποτα. Πόσο αγγίζει τις επαναστατημένες καρδιές αυτή η φράση! Υπερεκτιμημένη (αυτός που τη χρησιμοποιεί, ήδη δε λέει τίποτα).
Σ' αυτό το ξέσπασμα η κλασική Κυπριακή ομορφιά σκίρτησε:

- Πελλά...πελλά!

- Μα τι μπελά μου λες;

- Λέγω: Τρελά!

Σύνθημα ήταν; Σκέφτηκα πάντως πως στ' αλήθεια δεν περνά πια κανείς από το χωριό μας για να μας πει πώς πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, τι να τους μάθουμε, τι να περιμένουμε από αυτά...Πότε να τους δώσουμε εκείνη την περίφημη "μια ξυλιά στον πισινό". Κανείς πια δεν μας λέει ποια προσευχή πρέπει να λένε. Στο σκοτάδι μας έχουν αφημένους. Λες και τώρα, τέτοια ώρα, αυτό μας μάρανε και όλα τα 'χε η Μαριορή...η παίδων ανάπλασις τής έλειπε!

Και τελικά ...πάλι κράζω: Κανείς δεν λέει τίποτα;

Διαφέρω, διαφέρεις, διαφέρει

Το ζητούμενο είναι να μην διαφέρουμε πια. Αφού δεν πέτυχε να διαφέρουμε μεν αλλά να είμαστε ίσοι ("όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί"), τότε είπαν να μπλέξουν μαύρους με κίτρινους και άσπρους σε μια φασολάδα με πολύ νερό και λίγα φασόλια. Αν δίπλα μου δεν υπάρχει νέγρος, πώς θα φανεί ότι είμαι λευκός; Πώς θα φανώ ακόμα ανώτερος αν δεν φανώ super partes? Σούπερ πάρτες, λέει...υπεράνω, λέει, είναι αυτοί. Όλοι οι άλλοι ...

Σύντομα θα ...εκδοθεί και νέο γένος (φύλο): Άντρας και γυναίκα μαζί, χαρακτηριστικά φύλου ανάμικτα. Γιατί; Γιατί δεν επιτρέπεται να υπάρχουν σημεία διαφοροποιά. Στήθος πολύ μικρό για γυναικείο, πολύ μεγάλο για αντρικό. Και γιατί θα πρέπει να υπάρχουν δυο φύλα; Για να αρχίζουμε πάλι τα "σχέση με το αντίθετο φύλο"; Πάλι αντιπαλότητες; Για να μείνετε φρόνιμοι, θα γίνετε: Μεταλλαγμένοι ερμαφρόδιτοι, αριστεροί φανατικοί θαυμαστές της δύναμης τής βίας με πολλούς δεξιούς θιασώτες τής Σοβιετικής Ένωσης (Ιδού το Κράτος, το χωρίς ανεργία...Ιδού welfare τι θα πει).

Να χτυπήσετε το κεφάλι σας στον τοίχο. Θα το αντέξω και μάλιστα θα το χαρώ πολύ. Αυτό που δε θέλω ούτε να ακούσω είναι πως ... τελικά το μετανιώσατε. Εγώ άλλαζα πόλεις και χώρες κι αυτό που μου άρεσε πιο πολύ ήταν ότι διέφεραν οι άνθρωποι ακόμη κι από γειτονιά σε γειτονιά. Άφηνες κάτι και πιο πέρα έβρισκες κάτι νέο. Τώρα λες "Πού να πηγαίνω; Από τα σκ.τά θα σηκωθώ και στα σκ.τά θα πέσω..."

Μα ποια Άνοιξη;

Σε λίγο θα μπούμε στην αγαπημένη
των ερωτευμένων εποχή

Με νοσταλγία εγώ θ' αναπολώ
τα βράδια τής χλωμής αιθάλης
που Λόντον ο Περαίας εθύμιζε
και στη γωνιά στημένη σου την είχε
ο Τζακ ο Αστεροβγάλτης

Πόσες φορές τύφλα όντας στο μεθύσι
για πόρνη φτηνή σ' είχε περάσει!

Βλέπεις
έτσι σ' είχε κάνει ο έρωτάς σου
Ενώ ήσουνα κορίτσι πράμα
φορτωμένη τα Σανέλ και τα Καβάλλι
έσκορτ των εβδομήντα ευρώ έμοιαζες
ξεστρατισμένο αστεράκι
Κι εκείνος πολλές φορές, κατά λάθος, σε μαχαίρωνε

Περί Μάσσιμο Τροΐσι

Ξαφνιάζονται οι Γερμανοί με τους Ιταλούς πολιτικούς κλόουν. Όμως είναι δύσκολο να βρεις Ιταλό που να μην είναι και ...λίγο "κλόουν".
Φυσικά δεν θα χρησιμοποιούσαν ποτέ αυτόν το χαρακτηρισμό για τους δικούς μας πολιτικούς.

Μια διάγνωση!

Παρά το εξεζητημένο τής διαδικασίας, αυτή επαναλαμβανόταν μονότονα κάθε φορά που ο γιατρός μας προσπαθούσε να βρει λύση σε κάποιο διαγνωστικό πρόβλημα. Κάτω από τους ήχους τής Εβδόμης τού Μπετόβεν, ο επιστήμονας επιστράτευε όλες τις αισθήσεις του προκειμένου να διαλευκάνει το καλά κρυμμένο πρόβλημα.

Με την 7η Συμφωνία λοιπόν να ακούγεται και με το μυαλό τού γιατρού στη λύπη τού Ναπολέοντα όταν ο Μπετόβεν τού ανακοίνωσε πως δεν θα ξαναπαίξει για εκείνον, άρχιζε κάθε φορά μια μάχη τού Άουστερλιτς. Ο ασθενής πάνω στο ανάκλιντρο κι ο επιστήμονας επί το έργον: Στριφογύριζε, πρακτικά μπουσουλώντας πάνω στον ασθενή, σαν το λαγωνικό για να τσακώσει από το σβέρκο τις πρώτες ενδείξεις παθολογίας.

Τον ασθενή έπρεπε να τον εξετάζει διεξοδικά...Με τα μάτια, ψάχνοντας το δέρμα του αν παρουσιάζει δυσχρωμίες, πόσα δόντια τού λείπουν από το στόμα. Τα αυτιά τον πληροφορούσαν για τα γουργουρητά τού εντέρου. Έχωνε, μεταφορικά και κυριολεκτικά, τη μύτη του παντού...η γλώσσα του δεν γνώριζε από περιορισμούς. Είναι γνωστά από τους πιονιέρους τής μαγικής αυτής τέχνης, τα διάφορα διαγνωστικά σημεία. Η τάδε μυρωδιά τού ιδρώτα, η δείνα γεύση που είχαν ορισμένων τα ούρα...

Πώς γυρίζει ο σκύλος κυνηγώντας την ουρά του; Έτσι και κείνος τριβόταν, μερικές φορές επί ώρες, πάνω στον ασθενή, ώσπου να βρεθεί η αλήθεια, να σχηματισθεί η υπόθεση. Να συνεχίσει ο Μπετόβεν να παίζει την Εβδόμη χωρίς να είναι χολωμένος.