Νέα βόδια

Κιόλας ξύπνησαν και μεταλλάσσονται, ο καθένας κλώνος ξέχωρα απ' τους άλλους. Του ενός ανθίζουν οι πλάτες, ο άλλος πόδια σαν της χήνας και μόνιμο χαμόγελο βοδιού έχει ήδη αποκτήσει. Μα να...και η φωνή τους μοιάζει οιμωγή ζώου που το τραβάνε. Αυτά όσον αφορά εκείνους που πρόκειται να ζήσουν λίγο σαν ζώα, λίγο σαν φυτά. Κουτσά στραβά προβλέπεται γι' αυτούς μια μακροχρόνια πορεία.

Έχουμε όμως και τους τρελούς. Αααα ...τι θα κάνουμε άραγε με αυτούς; Λες κι έχουν μουλαρώσει, θολώνουν την κλινική εικόνα μην τυχόν και τους τσακώσουμε ή τους τσακίσουμε. Άπαξ και μπει η διάγνωση...Μη! Όχι με το ζόρι θεραπεία.

Άρα ήδη αρχίζει αυτό το οποίο φοβόμασταν από καιρό; Όχι...Το αντίθετο, λίγη ώρα μόνο μένει, στο περίπου. Για το διάστημα τα νέα βόδια ξεκινούν: 5,4,3,2,1

Μένει στη γη ένα τρέμουλο, ένας πυρετός γαντζωμένος στην περιφέρεια τού πλανήτη. Τι ζητάνε όλοι αυτοί; Δε θέλουνε να φύγουν ούτε καλά να γίνουν. "Ένταξη; Όχι, ευχαριστώ". Μόνο κάθονται στο κατάστρωμα ενός πλοίου στιβαγμένοι και φτιάχνουν προτάσεις, νέες λέξεις. Σαξόφωνο παίζει κάπου. Πλαγιοκοπεί το κύμα, βρέχεται το όργανο κι ως το βράδυ θα έχει γίνει ησυχία.

Average

Περί το απόγευμα, δεν θυμάμαι τι ώρα, άνοιξα την πόρτα στον διαφημιστή των Υγειονομικών Υπηρεσιών ΥΨΙΛΟΝ, παρά τη συνήθειά μου να μην ανοίγω σε διαφημιστές. Μετά από 10' ήμουν κιόλας καθισμένος στο πάτωμα με ένα θερμόμετρο στη μια μασχάλη, ένα πιεσόμετρο συνδεδεμένο στο άλλο χέρι και μια συσκευή σπιρομέτρησης στο στόμα. Άλλα 2 λεπτά και ο διαφημιστής χρησιμοποιώντας τρεις σταγόνες από το αίμα μου, συμπλήρωσε ένα δελτίο πολύχρωμο, βάζοντας ένα x στο κουτάκι [x]average. Ανησύχησα:

- Γράψατε αβεραγκ[x]; Δεν είμαι καλά, δηλαδή...σίγουρα δεν σημαίνει πως σφύζω από υγεία...

- Σεις νιώθετε να σφύζετε από υγεία; Πάντα υπάρχει ένα "πιο καλά", θεωρητικά δηλαδή. Κάποιος πονοκέφαλος, κομμάρες, ένα παροδικό σβήσιμο δεν σας ταλαιπωρεί ποτέ;

- Ουου...και τσιμπήματα στο στήθος, σφάχτες στην πλάτη, καούρες στο στομάχι...ξέρω όμως πως αυτά είναι πολύ συνηθισμένα και πρακτικά -στην εποχή μας- δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάτι από όλα αυτά.

- Μπορείτε όμως να δουλεύετε. Το βασικό είναι να υπάρχουν οι δυνάμεις να πηγαίνετε στη δουλειά σας, να μην κάνετε χοντρά λάθη, να φέρεστε καλά στους συναδέλφους, να μη σας παίρνει ο ύπνος. Στη δουλειά κοιτάμε τι γίνεται.

- Στη δουλειά κοιτά-τε-τι-γί-νε-ται...Πιστεύετε όμως πως κι εγώ, ένας από τα μεσαία αμειβόμενα στρώματα, μπορώ να είμαι πιο ευδιάθετος, πιο ευκίνητος, πιο ..., πιο ...πολυδιάστατος; Θέλω να είμαι ρομαντικός, ιδεαλιστής, πνευματικός, να νιώθω καθαρός...Ιδρώνω πολύ. Συνέχεια κάτι μυρίζει. Είναι άραγε το στόμα μου; Μυρίστε. Χααά...χααά!

- Όχι, προφανώς η περιοχή σας έχει πολλά στάσιμα νερά. Ακούτε θορύβους στους νεροχύτες;

- Αυτό είναι πολιτικό σλόγκαν τώρα; Τι θα πει "Α-κού-ω  Θο-ρύβους  στους  Νε-ρο-χύτες";

- Όχι, καθόλου...αλλά κι έτσι να είναι, εσείς αρχίσατε όταν επαναλάβατε τη φράση μου. Τι θα πει "Στη  Δου-λειά  Κοι-τάμε τι  Γί-νεται!";

- Αστειευόμουν...

- Όχι. Εσείς κλιμακώνετε την αντιπαράθεση, ε; Έτσι έχετε μάθει εσείς οι τάχαμου ρομαντικοί. Θέλετε να πάρετε το μυαλό σας από τη δουλειά και να γίνετε όλοι ιππότες. Δον Κιχώτες, ε;! Αυτό έχεις στο μυαλό σου, σιγανοπαπαδιά; Μα κοίτα κάτι μούτρα, που ήθελε να πετύχει βαθμολογία "above the average"...

- Αυτό θέλω, κακό είναι; Δηλαδή ... δεν είμαι σίγουρος. Το κεφάλι μου είναι γεμάτο από τις ιστορίες τών άλλων. Τόσες πολλές και τόσο μεγάλες που δεν φτάνει ο χώρος ούτε για να τις μετακινήσω, να τους αλλάξω θέση. Έχουν φρακάρει οι ζωές τών άλλων. Κάτι εμποδίζει τις εισόδους και τις εξόδους μέσα στο κεφάλι μου. Δεν αναπνέει το κρανίο μου, τότε με πιάνει η ζάλη.

- Ε αυτό λέμε τόση ώρα. Αυτό σημαίνει η βαθμολογία σας, αυτή είναι η υπόστασή σου. Αυτό είναι το ρεζουμέ. Αυτό ακριβώς σημαίνει το "Average".

Ίσα κι όμοια

- Μήπως υπερβάλλεις σ' αυτή σου την προσπάθεια να εκπροσωπήσεις την Αριστερά, να κρατήσεις τις ισορροπίες σ' αυτό το πολιτικό σχήμα;

- Άντε καλέ. Εσύ έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου στη σκληράδα και την κακία. Ύστερα, εδώ δεν είναι Άγρια Δύση κι αηδίες. Εδώ το να είσαι ανυποχώρητος είναι κάτι το απαιτούμενο.

Ο Ταχυδρόμος

- Αυτό που έκανες τώρα είναι μια "μεταφορά"!
- Όοοχι!

Πελλά...πελλά!

Κι έτσι...
Από τις διδασκαλίες για το "ευ ζην" περάσαμε στα σχέδια σωτηρίας. Από τις ευγενείς προσπάθειες να εξυψώσουμε το πνεύμα μας (να ψηλώσει καμιά δεκαριά πόντους), βρεθήκαμε στην εξάσκηση κουβαλήματος τού σαρκίου μας χωρίς όμως να ξεμεσιαστούμε κιόλας. Επαγγελματικός αθλητισμός; Το μεγαλείο τού αθλητισμού δέχεται κι εκείνο πλήγματα ...Από τον Δήμαρχο Πιστόριους έως τον Φτερωτό Ανάπηρο.

"Και κανείς δε λέει τίποτα!" έκρωξα σαν το αρπακτικό που πέφτει πάνω στα κουφάρια. Τα βλέπει από ψηλά (μοιάζουν κι αυτά μια ζωγραφιά) κι εφορμά καταπάνω τους, σχηματίζοντας τις σπειροειδείς τροχιές σαν τα ξερά φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα. Και κανείς δε λέει τίποτα. Πόσο αγγίζει τις επαναστατημένες καρδιές αυτή η φράση! Υπερεκτιμημένη (αυτός που τη χρησιμοποιεί, ήδη δε λέει τίποτα).
Σ' αυτό το ξέσπασμα η κλασική Κυπριακή ομορφιά σκίρτησε:

- Πελλά...πελλά!

- Μα τι μπελά μου λες;

- Λέγω: Τρελά!

Σύνθημα ήταν; Σκέφτηκα πάντως πως στ' αλήθεια δεν περνά πια κανείς από το χωριό μας για να μας πει πώς πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, τι να τους μάθουμε, τι να περιμένουμε από αυτά...Πότε να τους δώσουμε εκείνη την περίφημη "μια ξυλιά στον πισινό". Κανείς πια δεν μας λέει ποια προσευχή πρέπει να λένε. Στο σκοτάδι μας έχουν αφημένους. Λες και τώρα, τέτοια ώρα, αυτό μας μάρανε και όλα τα 'χε η Μαριορή...η παίδων ανάπλασις τής έλειπε!

Και τελικά ...πάλι κράζω: Κανείς δεν λέει τίποτα;