1 - 4

Ο idiot savant

Μη έχοντας μάθει όλα τα πράγματα στην ώρα τους, μη έχοντας μάθει μερικά απαραίτητα πράγματα ποτέ, μού έμεινε μια μεγάλη ανακούφιση: πως έχω μπρος μου ένα υπόλοιπο ζωής γεμάτο ανακαλύψεις.

Value for money

Σκυθρωπός ο Θεός επέπληξε έναν ειλικρινά θρησκευόμενο που εξήρχετο τού ναού. "Έλα εδώ εσύ! Κάθισε...Έχεις κάποιο παράπονο από Εμένα;".
-Διατί Θεέ μου; Στον ναό Σου με βλέπεις πολύ τακτικά, τηρώ τις εντολές Σου, η ζωή μου διέπεται από τις προσταγές Σου...εεε τώρα αν...καμμιά φορά...
-Καμμιά φορά;;;
-Καμμιά φορά...κοίτα, ξέρεις πως σήμερα πολλοί από εμάς έχουμε λίγο απομακρυνθεί από Εσένα, αλλά κάνε λίγο τα στραβά μάτια...ξέρεις πως όλοι μας κάνουμε διαρκώς κάποια έρευνα αγοράς. Τι συμφέρει; πού θα πουλήσω πιο ακριβά το τομάρι μου; πού θα αγοράσω πιο φτηνά ό,τι απέμεινε από τον άλλον...
-Ε και λοιπόν; Είναι λόγος αυτός να γλυκοκοιτάζεις άλλους θεούς; Τι δεν σού προσφέρω εγώ;
-Σου είπα Θεέ μου, κάνε λίγο τα στραβά μάτια...αδύναμοι άνθρωποι είμεθα, καμμιά φορά ακούμε χωρίς να το θέλουμε για κάτι θεούς που, παραδέξου, κάνουν καλές προσφορές στους πιστούς τους...
-Δηλαδή!
-Ε δεν ακούς...σαχλαμάρες. Λένε, λένε, να κάτι βλακείες ...τάχαμου αν τους αφιερώσεις την ζωή σου, τότε, κάτι λένε για 40 παρθένες...βλακείες, ε;
-Αμφιβάλλεις;
-Όχι, αλλά πες μου...βλακείες, ε;

Αντίξοες συνθήκες

Περπατούσε βαριεστημένος πάνω στο πεζοδρόμιο και δίπλα του προχωρούσε αργά, καβάλα στο μηχανάκι του, ένας φορτωμένος διανομέας-ντελιβεράς. Συμπαθής τού φάνηκε καθώς τού χαμογέλασε πίσω από το κράνος. Τον χαιρέτησε κι αυτός, με ένα νεύμα που ήθελε να πει πως συμπάσχει μαζί του. Ο κόσμος συμπαθεί γενικά τους ντελιβεράδες...φαντάζεται πως όλοι τους
είναι πτυχιούχοι με μεταπτυχιακά κ.τ.λ. Ο διανομέας, ο πιτσαδόρος, σταμάτησε μπροστά στο περίπτερο και διάβαζε τις εφημερίδες χωρίς να κατέβει από την μηχανή:
"Ψήφισαν οι 153...Πιέζουν οι 53...Μάστορα, τι λες; Παίζεται κάνα παιχνίδι με το 100;  153-53=100" είπε στον περιπτερά.
Ο διανομέας, κουβεντιάζοντας, ακουμπούσε απρόσεκτα το αριστερό του άρβυλο στο περιοδικό "Κυνοφιλία", το αγαπημένο ανάγνωσμα τού βαριεστημένου περιπατητή, που έτυχε να είναι αναρτημένο πολύ χαμηλά, σχεδόν ακουμπούσε στο έδαφος.

Κυνοφιλία...
εκείνος κοιτούσε την βροχή από το παράθυρο τού δωματίου της, εκεί που ξάπλωνε ο σκύλος της, ένα συμπαθητικό κόκερ, που περπατούσε με ένα ύφος κοιμισμένο ή ξάπλωνε με ένα θλιμμένο βλέμμα. Ίσως εκείνη η παρουσία έκανε την βροχή να μοιάζει πιο ...απαστράπτουσα, πιο κατακλυσμιαία από ό,τι πράγματι ήταν. Όλα αυτά αρκετούς μήνες πριν. Μήνες πριν, εκείνη είχε αρχίσει να κοιμάται σιγά, αθόρυβα. Ξυπνούσε μόνο για να βγαίνει από το σπίτι και να πηγαίνει να κάνει βελτιώσεις στην εμφάνισή της. Και ήθελε να προλάβει όσο περισσότερες μπορούσε, εί δυνατόν όλες. Μαλλιά έτσι ,σαν την...μα όχι πρώτα να προλάβω την κόμμωση σαν την, αυτήν που μοιάζει με την Ζενεβιέβ Μπυζόλντ. Πόσα χρόνια ζωής χρειάζονται σε μια γυναίκα για να δοκιμάσει όολες τις κομμώσεις που υπάρχουν, τις ανταύγειες...Ένα εκατοστό παραπάνω σε μήκος ή δυο παρακάτω. Εκείνη αμφέβαλε αν θα προλάβει! Κάθε απόγευμα γύριζε στο σπίτι αλλαγμένη σε κάτι. Ύστερα καθόταν να γράψει ένα ποίημα, να αλλάξει ένα στίχο. Μια ποιητική συλλογή...αμφέβαλλε εάν θα αρκούσε η ζωή πού τής απέμενε. Είχα προσπαθήσει να την πείσω να εκμεταλλευτεί τον χρόνο της αλλάζοντας ανταύγειες παρά παραλλάσσοντας στίχους.

Ποιητική συλλογή
Γνώρισα μερικούς που έλεγαν ότι -για να αποκτήσει η ζωή τους νόημα- έπρεπε να γράψουν, λέει μια ποιητική συλλογή τουλάχιστον. Ο ανόητος νάρκισσος Ηλίας, ο απλοϊκός Γιάννης, ο άσχετος Νίκος, τίποτα δεν κατάφεραν. Ήταν πολύ αργά και ήσαν αγοραίοι. Εμμονές γύρω από τον Χένρυ Τσινάσκι δεν σε κάνουν απαραίτητα Μπουκόφσκι. Η ...ευθανασία δεν σημαίνει Καρυωτάκη. Έστω και λίγος Καφκισμός μέσα στα πλοία τού εμπορικού ναυτικού...δεν έχει καμμία θέση. Θα πάει στα βράχια το καράβι. Σε κάνει δυστυχή συγγραφέα.
Εγώ θυμάμαι εκείνην να κατεβαίνει την κυλιόμενη σκάλα ενός σούπερ μάρκετ, πανευτυχή και αγέρωχη με την καινούργια της κόμμωση. Όλο τριγύριζε στα σταντ με τροφές κατοικιδίων. Το λέγανε Ζουζού. Την λέγανε Ζουζού και αυτήν.

Ο ντελιβεράς σχεδόν πατούσε πλέον το περιοδικό "κυνοφιλία" συνεχίζοντας το καλαμπούρι του: "153-53=100...κάτι παίζει με το 100"

Ricordati di me