Περπατούσε βαριεστημένος πάνω στο πεζοδρόμιο και δίπλα του προχωρούσε αργά, καβάλα στο μηχανάκι του, ένας φορτωμένος διανομέας-ντελιβεράς. Συμπαθής τού φάνηκε καθώς τού χαμογέλασε πίσω από το κράνος. Τον χαιρέτησε κι αυτός, με ένα νεύμα που ήθελε να πει πως συμπάσχει μαζί του. Ο κόσμος συμπαθεί γενικά τους ντελιβεράδες...φαντάζεται πως όλοι τους
είναι πτυχιούχοι με μεταπτυχιακά κ.τ.λ. Ο διανομέας, ο πιτσαδόρος, σταμάτησε μπροστά στο περίπτερο και διάβαζε τις εφημερίδες χωρίς να κατέβει από την μηχανή:
"Ψήφισαν οι 153...Πιέζουν οι 53...Μάστορα, τι λες; Παίζεται κάνα παιχνίδι με το 100; 153-53=100" είπε στον περιπτερά.
Ο διανομέας, κουβεντιάζοντας, ακουμπούσε απρόσεκτα το αριστερό του άρβυλο στο περιοδικό "Κυνοφιλία", το αγαπημένο ανάγνωσμα τού βαριεστημένου περιπατητή, που έτυχε να είναι αναρτημένο πολύ χαμηλά, σχεδόν ακουμπούσε στο έδαφος.
Κυνοφιλία...
εκείνος κοιτούσε την βροχή από το παράθυρο τού δωματίου της, εκεί που ξάπλωνε ο σκύλος της, ένα συμπαθητικό κόκερ, που περπατούσε με ένα ύφος κοιμισμένο ή ξάπλωνε με ένα θλιμμένο βλέμμα. Ίσως εκείνη η παρουσία έκανε την βροχή να μοιάζει πιο ...απαστράπτουσα, πιο κατακλυσμιαία από ό,τι πράγματι ήταν. Όλα αυτά αρκετούς μήνες πριν. Μήνες πριν, εκείνη είχε αρχίσει να κοιμάται σιγά, αθόρυβα. Ξυπνούσε μόνο για να βγαίνει από το σπίτι και να πηγαίνει να κάνει βελτιώσεις στην εμφάνισή της. Και ήθελε να προλάβει όσο περισσότερες μπορούσε, εί δυνατόν όλες. Μαλλιά έτσι ,σαν την...μα όχι πρώτα να προλάβω την κόμμωση σαν την, αυτήν που μοιάζει με την Ζενεβιέβ Μπυζόλντ. Πόσα χρόνια ζωής χρειάζονται σε μια γυναίκα για να δοκιμάσει όολες τις κομμώσεις που υπάρχουν, τις ανταύγειες...Ένα εκατοστό παραπάνω σε μήκος ή δυο παρακάτω. Εκείνη αμφέβαλε αν θα προλάβει! Κάθε απόγευμα γύριζε στο σπίτι αλλαγμένη σε κάτι. Ύστερα καθόταν να γράψει ένα ποίημα, να αλλάξει ένα στίχο. Μια ποιητική συλλογή...αμφέβαλλε εάν θα αρκούσε η ζωή πού τής απέμενε. Είχα προσπαθήσει να την πείσω να εκμεταλλευτεί τον χρόνο της αλλάζοντας ανταύγειες παρά παραλλάσσοντας στίχους.
Ποιητική συλλογή
Γνώρισα μερικούς που έλεγαν ότι -για να αποκτήσει η ζωή τους νόημα- έπρεπε να γράψουν, λέει μια ποιητική συλλογή τουλάχιστον. Ο ανόητος νάρκισσος Ηλίας, ο απλοϊκός Γιάννης, ο άσχετος Νίκος, τίποτα δεν κατάφεραν. Ήταν πολύ αργά και ήσαν αγοραίοι. Εμμονές γύρω από τον Χένρυ Τσινάσκι δεν σε κάνουν απαραίτητα Μπουκόφσκι. Η ...ευθανασία δεν σημαίνει Καρυωτάκη. Έστω και λίγος Καφκισμός μέσα στα πλοία τού εμπορικού ναυτικού...δεν έχει καμμία θέση. Θα πάει στα βράχια το καράβι. Σε κάνει δυστυχή συγγραφέα.
Εγώ θυμάμαι εκείνην να κατεβαίνει την κυλιόμενη σκάλα ενός σούπερ μάρκετ, πανευτυχή και αγέρωχη με την καινούργια της κόμμωση. Όλο τριγύριζε στα σταντ με τροφές κατοικιδίων. Το λέγανε Ζουζού. Την λέγανε Ζουζού και αυτήν.
Ο ντελιβεράς σχεδόν πατούσε πλέον το περιοδικό "κυνοφιλία" συνεχίζοντας το καλαμπούρι του: "153-53=100...κάτι παίζει με το 100"
είναι πτυχιούχοι με μεταπτυχιακά κ.τ.λ. Ο διανομέας, ο πιτσαδόρος, σταμάτησε μπροστά στο περίπτερο και διάβαζε τις εφημερίδες χωρίς να κατέβει από την μηχανή:
"Ψήφισαν οι 153...Πιέζουν οι 53...Μάστορα, τι λες; Παίζεται κάνα παιχνίδι με το 100; 153-53=100" είπε στον περιπτερά.
Ο διανομέας, κουβεντιάζοντας, ακουμπούσε απρόσεκτα το αριστερό του άρβυλο στο περιοδικό "Κυνοφιλία", το αγαπημένο ανάγνωσμα τού βαριεστημένου περιπατητή, που έτυχε να είναι αναρτημένο πολύ χαμηλά, σχεδόν ακουμπούσε στο έδαφος.
Κυνοφιλία...
εκείνος κοιτούσε την βροχή από το παράθυρο τού δωματίου της, εκεί που ξάπλωνε ο σκύλος της, ένα συμπαθητικό κόκερ, που περπατούσε με ένα ύφος κοιμισμένο ή ξάπλωνε με ένα θλιμμένο βλέμμα. Ίσως εκείνη η παρουσία έκανε την βροχή να μοιάζει πιο ...απαστράπτουσα, πιο κατακλυσμιαία από ό,τι πράγματι ήταν. Όλα αυτά αρκετούς μήνες πριν. Μήνες πριν, εκείνη είχε αρχίσει να κοιμάται σιγά, αθόρυβα. Ξυπνούσε μόνο για να βγαίνει από το σπίτι και να πηγαίνει να κάνει βελτιώσεις στην εμφάνισή της. Και ήθελε να προλάβει όσο περισσότερες μπορούσε, εί δυνατόν όλες. Μαλλιά έτσι ,σαν την...μα όχι πρώτα να προλάβω την κόμμωση σαν την, αυτήν που μοιάζει με την Ζενεβιέβ Μπυζόλντ. Πόσα χρόνια ζωής χρειάζονται σε μια γυναίκα για να δοκιμάσει όολες τις κομμώσεις που υπάρχουν, τις ανταύγειες...Ένα εκατοστό παραπάνω σε μήκος ή δυο παρακάτω. Εκείνη αμφέβαλε αν θα προλάβει! Κάθε απόγευμα γύριζε στο σπίτι αλλαγμένη σε κάτι. Ύστερα καθόταν να γράψει ένα ποίημα, να αλλάξει ένα στίχο. Μια ποιητική συλλογή...αμφέβαλλε εάν θα αρκούσε η ζωή πού τής απέμενε. Είχα προσπαθήσει να την πείσω να εκμεταλλευτεί τον χρόνο της αλλάζοντας ανταύγειες παρά παραλλάσσοντας στίχους.
Ποιητική συλλογή
Γνώρισα μερικούς που έλεγαν ότι -για να αποκτήσει η ζωή τους νόημα- έπρεπε να γράψουν, λέει μια ποιητική συλλογή τουλάχιστον. Ο ανόητος νάρκισσος Ηλίας, ο απλοϊκός Γιάννης, ο άσχετος Νίκος, τίποτα δεν κατάφεραν. Ήταν πολύ αργά και ήσαν αγοραίοι. Εμμονές γύρω από τον Χένρυ Τσινάσκι δεν σε κάνουν απαραίτητα Μπουκόφσκι. Η ...ευθανασία δεν σημαίνει Καρυωτάκη. Έστω και λίγος Καφκισμός μέσα στα πλοία τού εμπορικού ναυτικού...δεν έχει καμμία θέση. Θα πάει στα βράχια το καράβι. Σε κάνει δυστυχή συγγραφέα.
Εγώ θυμάμαι εκείνην να κατεβαίνει την κυλιόμενη σκάλα ενός σούπερ μάρκετ, πανευτυχή και αγέρωχη με την καινούργια της κόμμωση. Όλο τριγύριζε στα σταντ με τροφές κατοικιδίων. Το λέγανε Ζουζού. Την λέγανε Ζουζού και αυτήν.
Ο ντελιβεράς σχεδόν πατούσε πλέον το περιοδικό "κυνοφιλία" συνεχίζοντας το καλαμπούρι του: "153-53=100...κάτι παίζει με το 100"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου