Jeanne Moreau

Each man Kills the Thing he loves

Each man kills the thing he loves, by each let
this be heard. Some do it with a bitter look, some
with a flattering word. The coward does it with a
kiss, the brave man with a sword. Some kill their
love when they are young, some when they are old.
Some strangle with the hands of lust, some with
the hands of gold. The kindest use a knife
because, the dead so soon grow cold. Some love too
little, some too long, some buy and other sell.
Some do the deed with so many tears, and some
without a sigh. For each man kills the thing he
loves, yet each man does not die.

Occhi Italiani

Occhi italiani lacrimosi
Dormite nella Magna Grecia
Avete i letti vicino l' Etna
Lava sul grano lenta brucia
Cenere sulla stanca pelle
Brusco risveglio,la terra trema
Oggi un po' piu' forte di ieri

E tu cosa farai?
Mica vai via!
Ma no...non puoi chiedere scusa
Per le tue lacrime un po'  false
"e' la polvere che alzano i carri"
Quei carri come vecchie navi
Cariche di valigge dimenticate

Eppure dopo pochi mesi
Dici che hai gia' perduto tutto
Qui non c' e' niente ormai per te

Occhi italiani lacrimosi
Guardandovi socchiusi
Sul verde Mar Mediterraneo
Portate in mente Sofia Loren
E quei ragazzini col denaro
Nelle grosse tasche cucite
Dei pantaloncini corti

No, non negarlo...
Eri pronto a partire da sempre
Hai aspettato solamente
Il suono dell'orologio
Sul campanile di Messina

Addio amico, non ti scordare
-ovunque tu ti troverai-
Che hai lasciato dietro
Quelle valigge dimenticate
Che stanno li' pazienti ad aspettarti
Come la morte in patria tua

Κοντά στις ρίζες μου

Μουντό πρωινό παρακολουθούσα τη λειτουργία σε μια παράξενη εκκλησία μη μπορώντας να εξηγήσω το πώς βρέθηκα εκεί. Αναπηδώντας στους τοίχους τού οίκου τού Θεού ο ήχος των λέξεων τού Ευαγγελίου έφτανε στο μυαλό μου μαζί με τη σκέψη των παρισταμένων που είχαν το βλέμμα καθηλωμένο στο έδαφος, μπροστά στα πόδια τού αρχιερέα.
Ένιωσα πως τα τοιχώματα της εκκλησίας είχαν απορροφήσει την προέκταση των φλεβών και των νεύρων μου ενώ στιγμιαία φαντασίωσα μιά σταγόνα από αίμα να ξεκολλά αργά-αργά από το θόλο του ναού.  Η πορεία της ήταν προδιαγεγραμμένη. Στόχευε τον αριστερό μου ώμο κεντώντας τη λευκή μου αμφίεση. Ψυχή, φτωχή παρθένα, είναι έτοιμη να ματώσει;

-Ποιός ιερέας θα μπορούσε ποτέ να λειτουργεί εκεί μέσα;

Ήταν και δική μου απορία μα ένας θόρυβος τη σκέπασε: το φτερούγισμα των περιστεριών που συναθροίστηκαν όλα μαζί στην περιφέρεια τού τρούλου. Πήρα το πρόσταγμα πως έπρεπε να βγώ και πειθήνιος υπάκουσα. Αισθανόμουν άρρωστος, η καρδιά μου έπαλλε δυνατά μέσα στο κεφάλι μου και δάκρυα ανάβλυζαν από δυο κόγχους χωρίς μάτια . Μάτια ; Εδώ δε χρειάζονται μάτια ούτε αυτιά γιατί όλα όσα, από έξω μέσα μας διεισδύουν, κίβδηλα είναι και παραπλανητικά. Εδώ σού μένει μόνο ένα κουβάρι σκέψεις στο κεφάλι. Δεν υπάρχει αντίληψη των πραγμάτων εδώ. Σου μένει μόνη επιλογή να δαμάσεις τον εαυτό σου σε παιχνίδια τού νου χωρίς ειρμό κι ούτε κατάληξη.

-Τι μπορεί να σπάσει αυτή την αρρωστημένη συνέχεια; Αναρωτήσου…

Δεν ξέρω... Δεν υπάρχει περιθώριο να ζητήσεις ούτε μιάν ανάπαυλα γιατί επανέρχεται συνέχεια
αποκρυσταλλωμένη η εμμονή τού μετρήματος: Κέρδος-Απώλεια. Φαίνεται η παραμονή μου στην εκκλησία με πόρωσε με πεποιθήσεις νεκρανάστασης. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος ; Έπονται κι άλλα ;

-Απ’ την άλλη, αν μπορείς να αποκτήσεις πάλι αυτά που έχασες, όλα αλλάζουν για σένα...

Απλά θα μού θύμιζε παιχνίδι τράπουλας όπου μπορείς να πάρεις πίσω τα χαμένα. Αυτή η θεώρηση της ζωής με γεμίζει αηδία. Μας βλέπω όλους ντυμένους σαν γελωτοποιούς με στολές φτιαγμένες από τραπουλόχαρτα. Αν ζούμε μοναχά μια φορά, τότε ...ναι, ζούμε. Αν πάλι ζούμε για να φύγουμε κι ύστερα να επανέλθουμε, τότε ...όχι. Δεν μπορεί κανείς να περιμένει σαν εφεδρεία γιά την ευχαρίστηση μιας πιθανής άλλης ζωής.

-Έχεις το φόβο πως αυτές οι «εφεδρείες» δεν είναι σε θέση να σκεφτούν ; Φοβάσαι να σκεφτείς τι θα έκανες ανάμεσα στη μια ζωή και την επόμενη ;

Θέλω να ξέρω πως είτε διαρκώς θα σκέφτομαι είτε διαρκώς θα είμαι κάποιος που δεν έχει νοήματα ούτε γνώση. Διάλεξα, σε πλήρη διαύγεια όντας, πως προτιμώ να έχω την τύχη μίας και μόνης κακοτραβηγμένης ευθείας παρά τη μοίρα μίας κυκλικής ατέρμονης πορείας. Αυτή η πορεία τρέφεται από τη σάρκα της. Φρικιαστικό έμβλημά της είναι ο Ουροβόρος που λυσσασμένος τρώει την ουρά του.

-Θα μπορούσε κάποιος να νιώσει αβάσταχτη μονοτονία σ' όλα αυτά…

Απίστευτη μονοτονία μπορείς να βρεις σ' αυτά μα με κρατά ξύπνιο η περιέργεια γύρω από το τέλος της γραμμής μου που τη βλέπω κατά καιρούς να κρύβεται πίσω από τις δενδροστοιχίες ενός ορεινού χωριού, Πάσχα συνήθως, κάνοντας θόρυβο κάτω από τις φωλιές των πουλιών ξυπνώντας τα. Αυτές οι εικόνες μού χρωματίζουν το πνεύμα με καινούργιες σκέψεις. Γαλήνη  βρίσκεις μόνο εκεί όπου γεννήθηκες. Δε θα βρω γαλήνη ποτέ και πουθενά μακριά απ’ τις καταβολές μου. Εκεί θα ξαναβρώ τα πέτρινα είδωλά μου που παρηγορούμαι πως πράγματι υπήρξαν και μού έδωσαν τη διδαχή: Μία η γέννηση, ένας ο θάνατος κι ανάμεσά τους μόνο η ελλειπτική και ταχύτατη πορεία ενός μπούμερανγκ.

Η θεά Αφροδίτη

Πιό χαμηλά από τις πεταχτές της κλείδες
Είχε ένα μετρονόμο
Φτιαγμένο από μαόνι και ασήμι
Ελεγε πως δίνει μ' ακρίβεια το ρυθμό
Και το έλεγε καρδιά…

Πίσω από το στιλπνό της στέρνο
Είχε έναν μικρό ήλιο
Από λάβα και γυαλί
Ελεγε πως δύει κι ανατέλλει καθημερινά
Και το έλεγε καρδιά…

Πιό ψηλά απ' το όρος της
Είχε ένα νυχτολούλουδο
Βέβαιη ήταν πως δε θα μαραθεί
Ελεγε πως ανθίζει αδιάκοπα κάθε στιγμή
Και το έλεγε καρδιά…

Εγώ,καθόσον άκουγα όλ' αυτά
Χαζογελούσα ή δάκρυζα
Λίγο προσποιητά
Λίγο κατά παραγγελία
Κοιτώντας μέσα στην κλεψύδρα
Την άμμο
Που λιγόστευε σιγά-σιγά
Μετά πιό γρήγορα
Μέχρι που τέλειωσε με μιάς

Πήγε να πιάσει πάλι την κλεψύδρα
Ετοιμάστηκε να την αναποδογυρίσει
Να πάρει κι άλλο χρόνο
Μεταφορές κι αλληγορίες
Γιά ν' αρχίσει πάλι
Την ανατομία της απ'την αρχή
Όταν της έπιασα το χέρι δυνατά
Και κακότροπα της είπα:
Α!Είχα κι εγώ κάποτε,μα όχι πιά
Αυτό που εσύ αποκαλείς καρδιά.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ:Η ΡΩΣΙΚΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Η εκλογή των αρχηγών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν είναι πλέον εσωτερική υπόθεση αυτών των κομμάτων, αλλά υπόθεση όλων των κομμάτων και όλων των πολιτών. Γιατί αυτούς τους αρχηγούς δεν τους εκλέγουν τα ενεργά μέλη αυτών των κομμάτων, αλλά η ρευστή, παθητική και η ελάχιστα ενημερωμένη για την εσωτερική κομματική ζωή μάζα των οπαδών. Αυτή η μάζα σχηματίζει κομματική άποψη κυρίως από τον τύπο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Αλλά στη χώρα μας τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα ραδιοτηλεοπτικά, ελέγχονται άμεσα από την πολιτική εξουσία μέσα από την κατανομή των κρατικών διαφημίσεων, τις άδειες λειτουργίας και το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Την ώρα λοιπόν που τα κόμματα ισχυρίζονται υποκριτικά ότι δεν επεμβαίνουν στα εσωτερικά της ΝΔ δουλεύουν δραστήρια μέσω των ΜΜΕ και των σχολιαστών τους για κάποιον υποψήφιο αρχηγό.

Στη συγκεκριμένη εκλογή οι συντριπτικά περισσότεροι σχολιαστές, ιδιαίτερα αυτοί του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ, του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ δουλεύουν υπέρ της εκλογής του Σαμαρά, όπως βέβαια δουλεύουν υπέρ του και τα μέλη αυτών των κομμάτων στους οπαδούς της Ν.Δ.

Αυτά τα κόμματα θέλουν το Σαμαρά γιατί έχει την ίδια πολιτική γραμμή με τη δικιά τους. Αυτή είναι η φιλορώσικη γραμμή που ολόκληρες δεκαετίες προπαγανδιστικής κυριαρχίας την έχουν μετατρέψει σε «εθνική γραμμή». Εμφανίζεται σαν «εθνική γραμμή» επειδή είναι αντιαμερικάνικη, αντίθετη στη σταδιακή ενοποίηση των ευρωπαϊκών κρατών και εχθρική προς το «μεγάλο κεφάλαιο». Όμως αυτός ο πανεθνικός αντιαμερικανισμός δεν είναι πια αντι-ιμπεριαλιστικός αλλά φιλορώσικος και γι αυτό ενώνει την ψευτοαριστερά με τους φασίστες που ήταν αμερικανόφιλοι όταν οι ΗΠΑ ήταν το παγκόσμιο αφεντικό, ενώ τώρα είναι φανατικοί ρωσόφιλοι. Επίσης και ο συγκεκριμένος αντιευρωπαϊσμός είναι εθνικιστικός και υπέρ της διάσπασης της Ευρώπης όπως ακριβώς θέλει η Ρωσία. Όσο για το συγκεκριμένο «αντικαπιταλισμό» αυτός τσακίζει επιλεκτικά τις παραγωγικές δυνάμεις που είναι στα χέρια των δυτικόφιλων αστών και δίνει όλο τον πλούτο της χώρας στη νέα ανατολική ολιγαρχία Μπόμπολα, Κόκκαλη, Βγενόπουλου, Μυτιληναίου κλπ.

Στην πραγματικότητα αυτή η «εθνική γραμμή» είναι αντεθνική.

Ο υποψήφιος των ρωσόφιλων για την ηγεσία της ΝΔ είναι ο Σαμαράς, όπως πριν ήταν ο Καραμανλής. Η διεθνής γραμμή του Σαμαρά συνοψίζεται σε λόγο του στα 2008 (στο ίδρυμα Καραμανλή) όπου αυτός πρότεινε σαν κλειδί της παγκόσμιας ειρήνης και της ευημερίας των λαών τη σύμπλευση της ΕΕ και των ΗΠΑ με τη φασιστική πουτινική Ρωσία. Ο Σαμαράς είναι ο πρώτος πολιτικός στην Ελλάδα που κιόλας από τα 1992 πρότεινε τη στρατηγική του «ορθόδοξου τόξου», δηλαδή τη συμμαχία της Ελλάδας με τη Ρωσία και τη Σερβία. Γι αυτό η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα τον είχε διορίσει ομόφωνα υπουργό εξωτερικών, δηλαδή τον ενέκριναν και οι ρωσόδουλοι Α. Παπανδρέου, Φλωράκης και Κύρκος. Ο Σαμαράς απέδειξε τη χρησιμότητά του όταν ξεσπάθωσε υπέρ της προβοκατόρικης απαίτησης του Α. Παπανδρέου να μην υπάρχει καθόλου το συνθετικό Μακεδονία στο όνομα της γειτονικής χώρας το 1992. Αυτό το ήθελε η ρώσικη διπλωματία για να αποτραπεί η αναγνώριση αυτής της θρησκευτικά ορθόδοξης χώρας από την ΕΕ και τη Δύση ώστε να απορροφηθεί σε βάθος χρόνου από τη Ρωσία. Απόδειξη ότι ο Σαμαράς έδρασε συνειδητά υπέρ της Ρωσίας είναι ότι σιώπησε και σιωπά που αυτή αναγνώρισε λίγους μήνες μετά την ίδια χώρα με σκέτο το όνομα Μακεδονία. Επίσης σιώπησε όταν η Δημοκρατία της Μακεδονίας μπήκε στα διεθνή σώματα στα οποία είναι μέλος η Ρωσία, δηλαδή στον ΟΗΕ και στον ΟΑΣΕ με το όνομα FYROM (ΠΓΜΔ), που περιέχει το όνομα Μακεδονία, ενώ συνεχίζει να φωνάζει να μην μπει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ σαν FYROM. Τα ίδια κάνει και το πιο ανοιχτά φιλορώσικο από όλα τα κόμματα, το ΛΑΟΣ.

Η μεγαλύτερη ωστόσο υπηρεσία του Σαμαρά στο ΠΑΣΟΚ, στο ψευτοΚΚΕ και στον ΣΥΝ, ήταν το ρίξιμο της κυβέρνησης της ΝΔ το 1993 επειδή αυτή είχε επικεφαλής της τον δυτικόφιλο Μητσοτάκη. Να γιατί τώρα όλοι αυτοί μαζί με τους Καραμανλή, Σιούφα (που παρασημοφορήθηκε από τον Πούτιν), πασχίζουν για να πετύχουν το πρωτοφανές στα χρονικά, δηλαδή να εκλεγεί αρχηγός κόμματος ένα ηγετικό στέλεχος αυτού του κόμματος που το έριξε από την εξουσία και το διέσπασε. Να πως όλοι αυτοί ενωμένοι πέτυχαν χάρη κυρίως στα ΜΜΕ να ανατρέψουν υπέρ του εκλεκτού τους τον καταστατικά προσδιορισμένο από τα πριν τρόπο εκλογής του αρχηγού από το Συνέδριο για να πραγματοποιήσουν πραξικοπηματικά τις τάχα δημοκρατικές εκλογές «από τη βάση». Μια τέτοια «δημοκρατική» εκλογή τη θέλει κάθε φασίστας αρχηγός γιατί χάρη σε αυτή δεν θα απολογείται σε κανένα εκλεγμένο κομματικό σώμα αλλά μόνο στο απέραντο αλλά στιγμιαίο και ασύλληπτο σώμα των τηλεθεατών που τον εξέλεξε. Έτσι σαν εκλεκτός του «λαού του κόμματος» θα μπορεί να είναι ένας απόλυτος δικτάτορας σε αυτό. Ήδη το ΠΑΣΟΚ έχει έναν τέτοιο δικτάτορα αρχηγό που μόλις χθες διόρισε κυρίως την καμαρίλα του για να διοικεί τη χώρα ποδοπατώντας ολόκληρες πολιτικές τάσεις και ηγετικά στελέχη μέσα σε αυτό.

Η ΟΑΚΚΕ επειδή δεν υποκρίνεται παίρνει θέση ανοιχτά για τις εκλογές της Κυριακής που είναι πολύ πιο κρίσιμες από τις εθνικές εκλογές. Τώρα κρίνεται αν το βασικό κόμμα της αστικής τάξης, η ΝΔ, θα έρθει στα χέρια του φασισμού. Γιατί ο Σαμαράς σαν δικτάτορας αρχηγός δεν θα είναι απλά ένας Καραμανλής, δηλαδή ένας κρυφός ρωσόδουλος μέσα σε μια φιλοευρωπαϊκή ΝΔ, αλλά ο ανοιχτός οργανωτής της ρώσικης φασιστικής πολιτικής μέσα στη ΝΔ, ιδιαίτερα της πολιτικής του ΛΑΟΣ και σε συμμαχία με αυτό. Ο Σαμαράς στην ηγεσία της ΝΔ σημαίνει το ΛΑΟΣ και οι φίλοι του οι χρυσαυγίτες στην εξουσία. Ήδη ο Παναγιωτόπουλος, στήριγμα του Σαμαρά, δήλωσε ότι το ΛΑΟΣ δεν είναι «ακραίο κόμμα». Σε ότι αφορά το σοβινοφασίστα Ψωμιάδη, αυτός είναι ο αβανταδόρος του Σαμαρά.

Η Μπακογιάννη δεν είναι κανένας ουσιαστικός αντίπαλος της ρώσικης «εθνικής γραμμής» ούτε κανένας συνεπής δημοκρατικός παράγοντας. Το μόνο που δεν της συγχωρεί η Ρωσία είναι που δεν υπεράσπισε σαν πρόεδρος της ΟΑΣΕ τη ρώσικη προσάρτηση τμήματος της Γεωργίας. Όμως κατά τα άλλα έχει παίξει ένα μοιραίο ρόλο μέσα στη χώρα και στην ΕΕ προωθώντας από εθνικισμό και από καιροσκοπισμό το συμφέρον της Ρωσίας στο μακεδονικό, στο βοσνιακό και στα ελληνοτουρκικά. Επίσης με τον ίδιο καιροσκοπισμό και στηρίζοντας τον Καραμανλή έχει διευκολύνει τους ρωσόδουλους να εξοντώσουν σταδιακά τα πιο φιλοευρωπαϊκά στελέχη της ΝΔ και να πραγματοποιήσουν ανενόχλητα το οικονομικό αντιπαραγωγικό και εκπαιδευτικό τους σαμποτάζ.

Για αυτό το λόγο πιστεύουμε ότι όποιος θέλει να ενισχύσει μια πραγματικά δημοκρατική εξέλιξη για τη χώρα δεν πρέπει να συμμετάσχει στην εκλογή αρχηγού της ΝΔ. Αν όμως κάποιος δημοκράτης είναι αποφασισμένος να επιδιώξει την πολιτική του εκπροσώπηση μέσα από τη ΝΔ πρέπει οπωσδήποτε να καταψηφίσει τον βασικό φορέα του φασισμού και της υποτέλειας μέσα της, που είναι ο Σαμαράς.

Αθήνα, 23/11/2009