Είχα μια σοβαρότητα όταν ήμουν πιο νέος ...ήμουν ακέραιος, ατόφιος, κάθετος. Ούτε μια υποκριτική χαιρετούρα ούτε ένα πλαστό χαμόγελο δεν έβγαινε απ' το στόμα μου. Προχτές όμως ένα τηλεφώνημα μ' έκανε να καταλάβω πόσο άλλαξα πριν καλά-καλά το πάρω είδηση.
Σήκωσα το ακουστικό τού τηλεφώνου που ήταν χωμένο κάτω από σεντόνια ανάκατα με εφημερίδες. Βέβαια πρώτα σύρθηκα στο πάτωμα μέχρι να ανακαλύψω τη συσκευή που τάραζε τα δυο ημισφαίρια τού εγκεφάλου μου και τα δυο τέτοια μου. Ο πονοκέφαλος που με κομμάτιαζε πρέπει να οφειλόταν στα περίπου 500 (ή 2.500) κυβικά ουίσκι. Άναψα ένα τσιγάρο κρατώντας το ακουστικό με τον ώμο μου. Φύσηξα τον καπνό με μια σύσπαση στο πρόσωπο που άρχιζε από τα μάτια κι έφτανε πίσω από τ' αυτιά μου. Στο σβέρκο δηλαδή.
-Πφφφ...μμμ, ποιός είσαι; Τί ώρα είναι...πρέπει να πάτησα το ρολόι μου ή να έπεσε χτες στο σκουπιδοφάγο.
-Είναι περασμένες 12.30μμ. Είμαι εγώ, από τους Έντιμους.
-Ποιούς έντιμους, φίλε; Ο μόνος έντιμος που γνώρισα ήταν ο δάσκαλός μου στην Α' δημοτικού. Πφφφ... Αποκλείεται να είσαι εκείνος. Σωστά;
-Θέλω να πω είμαι από τους Εντάξει, καταλαβαίνεις; Ήθελα να ρωτήσω αν είσαι έτοιμος να γυρίσεις στη δουλειά. Τόσο καιρό εκτός, και με τη ζωή που κάνεις...τσιγάρα, ξενύχτια, αλκοόλ, μπορείς;
-Άκου να δεις, φίλε Γκεντάξει...
-Εντάξει, όχι Γκεντάφι!
-Δεν είπα Γκεντάφι, ρε μαλ... "Γκεντάξει", είπα. Πφφφ... Και βέβαια είμαι σε φόρμα. Δεν παραμέλησα ποτέ τον εαυτό μου.
-Την τελευταία φορά που σε είδα ήσουν αξιολύπητος: αξύριστος, φορούσες εκείνο το ιδρωμένο και βρώμικο μακό. Φυσικά ήσουν και μεθυσμένος.
-Γαμ...! Έχεις δίκιο... Τα τελευταία δυο χρόνια τύχαν αναποδιές. Πρώτα το διαζύγιο, μετά ο θάνατος τής δεύτερης γυναίκας μου, το όπλο που εκπυρσοκρότησε στο πρόσωπο τού καλύτερού μου φίλου. Το στεγαστικό που έμεινε πίσω...Δικηγόροι, δικηγόροι, δικηγόροι!
-Γι' αυτό σε ρωτάω, τσουτσ...κέφαλε: Είσαι σε κατάσταση να επανέλθεις στη δράση;
-Είμαι ο.κ.! Γυμνάζομαι δυο ώρες την ημέρα, τρέχω 7-8 μίλια κάθε μέρα, πλην Κυριακής που κάνω μισό Μαραθώνιο. Πφφφ...Χρειάζομαι τη γαμ....η δουλειά, Γκεντάφει!
-"Εντάξει", είπα!
-Εντάξει; Την πήρα;
-Όχι λέω: είμαι από τους Εντάξει, όχι από τους "Γκεντάφει"...
-Λοιπόν, αν πρόκειται για την τιμιότητα θα ακολουθήσω εσάς, τους Εντάξηδες. Σκατ..., τελευταίο τσιγάρο...έχω μόνο λίγο μπέρμπον. Τα λέμε στο "Στόρμυ γουέδερ" στις 12, ο.κ.;
-ο.κ. ...τα λέμε.
Έκλεισα το τηλέφωνο κι έπεσα για ύπνο. Έβαλα πρώτα το ξυπνητήρι στις 10μμ, να προλάβω να κάνω ένα μπάνιο, ν' αλλάξω μπλούζα, να κάνω κάνα πους-απ για να δείχνω "δεμένος".
----------------------------------
Γύρω στις 10 χτύπησε το ξυπνητήρι. Το έκλεισα και σηκώθηκα πάλι μια ώρα μετά. Πετάχτηκα ταραγμένος... Υπολόγισα πως -αφού είχα βάλει ξυπνητήρι στις 10- πρέπει κάποια δουλειά να είχα γύρω στις 12...πάντα έβαζα το ξυπνητήρι να χτυπήσει δυο ώρες πριν τη δουλειά. Είχε πάει 11 και 15 και είχα κάνει το μπάνιο μου, έκανα και τα πους-απς. Πανέτοιμος ήμουνα. Σε φόρμα...Πέρασε όμως η ώρα, πήγε 2 τη νύχτα και δε θυμόμουνα πού στο καλό είχα να πάω. Πετάχτηκα να πάρω τσιγάρα και δυο μπουκάλια μπέρμπον. Στρώθηκα στον καναπέ.
Πρέπει να με πήρε ο ύπνος εκεί. Μετά από ώρες χτύπησε το τηλέφωνο και το δωμάτιο ήταν γεμάτο μεσημεριάτικο φως που με βάρεσε κατ' ευθείαν στο κεφάλι. Χτύπησε το τηλέφωνο κι αφού σύρθηκα ως κάτω απ' το κρεββάτι κι άναψα ένα τσιγάρο είπα:
-Ναι;
-Καλημέρα. Δεν ξέρω αν με θυμάσαι ...Είμαι εγώ, από τους Έντιμους...
-Ποιούς έντιμους, ρε φίλε; Ο τελευταίος έντιμος που θυμάμαι ήταν ο δάσκαλός μου, της Α' ή Β' δημοτικού, νομίζω...