Πφφφ...πού είχα μείνει; Αααα, ναι...είχα αποφασίσει να ξαναδουλέψω μια ιδέα που είχα παρατήσει ανεκμετάλλευτη πριν σχεδόν 20 (!) χρόνια. Κλασική ιστορία από αυτές που το θέμα τους με προκαλεί να το δουλέψω. Θέμα που σε ...απειλεί, βάζει στοίχημα μαζί σου πως θα σε καταφέρει να ξεχαστείς και να "πέσεις" σε κοινοτυπίες ενώ εσύ νιώθεις ασφαλής.
Εδώ το ασυνήθιστο είναι ο λόγος για τον οποίο η ιδέα έμεινε τελικά τότε αδούλευτη. Θυμάμαι πως ο λόγος ήταν πολύ απλός: κάποιος, απάνω που ήμουν έτοιμος να προχωρήσω την υπόθεση, με έπαιρνε τηλέφωνο κι άρχιζε μια πολυλογία, λογόρροια κανονική. Η αλήθεια είναι πως καθόμουν και τον άκουγα με ενδιαφέρον γιατί υπήρχε μια καταστροφολογική ατμόσφαιρα στα λεγόμενά του.
Είμαι καλλιτέχνης, κύριοι, κι αντλώ -ακόμα κι από την πιο άσχετη μπουρδολογία- μια έμπνευση, μια ψηφίδα, ένα κομμάτι τού παζλ και το προσθέτω στην πλοκή τών διηγημάτων μου. Η ιδέα που είχα αρχίσει να ...μορφοποιώ τότε ήταν η εφιαλτική πραγματικότητα που ζούσε ένας άνθρωπος σαν εμάς που είχε ενοικιάσει το μισό από ένα διαμέρισμα το οποίο σαν σύνολο 220 τ.μ., τού ήταν άχρηστο και άρα ασύμφορο. Ευτυχώς μια κλειδωμένη πόρτα στη μέση χώριζε τα δυο μισά τού διαμερίσματος.
Να όμως που μόλις άρχιζα να γράφω ...ΝΤΡΙΙΙΝ! και να σου ο καταστροφολόγος: τη μια με τα οικονομικά, την άλλη με την ακρίβεια, μετά με την παγκοσμιοποίηση κ.ο.κ.
Πφφφ, καταστροφολογία αλλά όχι αυτή που με βοηθάει εμένα να προσθέσω λίγο μακάβριο στην ιστορία μου. Ζητώ στοιχεία που θα με εφοδιάσουν με το μακάβριο το σύντομο αλλιώς ο αναγνώστης θα κοιμηθεί.
Είδα κι έπαθα να τον πείσω πως δεν με αγγίζουν οι φόβοι του (εγώ -ο ιδιοκτήτης δηλαδή- νοίκιασα το μισό διαμέρισμα επειδή ολόκληρο μου ήταν άχρηστο, όχι πως δεν είχα λεφτά ή φοβόμουν πως θα χρεοκοπήσουμε). Μετά από 120 τηλεφωνήματα μαζί του κατάλαβα πως ο άνθρωπος αυτός δεν επρόκειτο να με τροφοδοτήσει με χρήσιμη καταστροφολογία.
"Έκλεισα" τότε, θυμάμαι, εκείνο το μυθιστόρημα με μια ευκολάντζα...Να, υποτίθεται πως η ενασχόληση τού ενοίκου με τα τεκταινόμενα στο άλλο μισό σπίτι, τού είχε προκαλέσει την ραγδαία και ολοκληρωτική αλωπεκία, είχε καραφλιάσει δηλαδή! Το είπα τότε και στον συνομιλητή μου "μα μου λες όλο σενάρια με τράπεζες, με γκρέμισμα τού καπιταλισμού...μα πού χωράνε αυτά σε ιστορίες αλλόκοτες; Έβαλα τον πρωταγωνιστή να ...καραφλιάζει. Τέτοια έλλειψη ιδεών έχω."
"Αδιανόητο...τι σχέση έχει;! Άκου να καραφλιάσει! Δεν καραφλιάζει έτσι κανείς...ενώ το κραχ τού 1929 συμβαίνει έτσι εύκολα - σναπ!" μου είπε ο συνομιλητής μου αλαζονικά και μού έκλεισε το ακουστικό, για τελευταία φορά.
