Ενοχών και Τύψεων το Ανάγνωσμα

Καλύτερα να αθροίζαμε τις ενοχές μας από τις διάφορες εκείνες στιγμές, όταν μας έβλεπαν οι άλλοι και τους ερχόταν να ξεράσουν πάνω μας ή να μας λοιδωρήσουν, ακόμα και να μας λιντσάρουν...Θα φτιάχναμε με αυτές τις στιγμές ενοχών ένα ανθολόγιο.

Ένα Ανθολόγιο...Σαν άλμπουμ με φωτογραφίες, σαν μετανοούντες που υποφέρουν από τα χτυπήματα τού φραγγέλιου.

Στιγμές...

Να, εδώ είναι που φέρθηκα σαν δειλός λες και δεν είχα το στοιχειώδες θάρρος που έχει ακόμα κι ένα δεκάχρονο παιδάκι.

Άλλη σελίδα...Ωχ! Αυτό πάλι πώς το είχα ξεχάσει; Που φέρθηκα με τόσο αναίδεια, σαν τον χωριάταρο που ριψοκίνδυνα κινείται, ώσπου να συλληφθεί κλέπτων οπώρας ...Στα περβάζια, από μπαλκόνι σε μπαλκόνι.

Εδώ ενσάρκωνα το μάγο; Φθόνος, βασκανία, χολή. Οι άλλοι έτσι, οι άλλοι αλλιώς. Ανάθεμα!  Ζωή...Ναυτία...Ζωή...Ναυτία.

Ως ψεύτης δε...
Ε, μα πώς να τον πω τον τύπο εκείνον που μιλάει λίγο;...Μιλάει όποτε μπορεί να είναι ειλικρινής. Είναι ειλικρινής γιατί δεν λέει ψέμματα αλλά πάλι μιλάει τόσο λίγο που φαίνεται πόσο μικρή διάρκεια έχει η φιλαλήθειά του.

Σελίδες διαφόρων ενδιαφερόντων κι ύστερα σελίδες κενές. Κατά καιρούς κατασκευάζει κανείς τέτοια "Τύψεων και Ενοχών" συναξάρια. Μα όλα μοιάζουν μεταξύ τους και νόημα δεν θα είχε...Παρά μόνο μια υποσημείωση που να εξηγεί γιατί οι σελίδες που έπονται θα μείνουνε κενές.

Cavatina

He was sooo beautiful...

Χασομέρης

Χθες, μια μέρα που φυσούσε ακόμα και στού μπόντικα τη φωλιά, ξεσηκώθηκα νωρίς και νιώθοντας μια μεγάλη λαχτάρα να δω τους φίλους μου, τράβηξα κατά τού Γιώργη. Τον πήρα και κινήσαμε για τού Θανάση που τόσο καιρό είχα να ντονε δω. Ο Γιώργης έπειτα από λίγο έφυγε για το σπίτι του κι εγώ με το Θανάση πιάσαμε την κουβέντα για το Σπύρο που πριν ένα χρόνο είχε πέσει κι ήτανε κλινήρης ένα μήνα, όπου και τονε γράψανε όλοι στα τέτοια τους και δε μπήγε κανένας να ντονε δει. Πήγαμε το λοιπόν να τονε δούμε γιατί...γαϊδουριά, ξέρω γω...

Ο Σπύρος αφού γκρίνιαξε κάμποσο που τονε ξέχασα, έβρισε και το Θανάση που καιρό τού καθότανε στο στομάχι κι ύστερα δέχτηκε να ντυθεί για να πάμε για καφέ (ο Θανάσης προσβάλθηκε το παιδί και πήγε στο κομμωτήριο λέει γιατί είχε γίνει σα γιεγιές). Ο Σπύρος κι εγώ κάτσαμε στη "Γλυκιά γωνιά" όπου συναντήσαμε τον Κώστα  που μια ζωή τα 'χε με την τύχη του, όλο με λάθος γυναίκες έμπλεκε. Την έκανε ο Σπύρος που κάτι τέτοια τα βαριέται, είπε πως είχε εισιτήριο για τον Ολυμπιακό και γω πήγα τον Κώστα για φαΐ.

Κι αρχίνισε αυτός με την Ιωάννα που "είναι έτσι, είναι αλλιώς" μέχρι που ήρθε η κοπέλα Ιωάννα (μια χαρά άνθρωπος) και το βούλωσε ο Κώστας και μετά μισή ώρα έφυγε, φανερά φέρθηκε έτσι για να τελειώνει πια η σχέση τους. Είπε μπας και την ξεφορτώσει σε μένα που δεν αρνήθηκα την πρόκληση κι είπα κι ένα ΕυχαριστωτοΘεό που βρήκα άνθρωπο να γκρινιάξω. Ύστερα αυτή με πήγε ως το σπίτι γιατί έβρεχε αλλά η Ιωάννα το 'ξερε από πρώτα και κράταγε ομπρέλα.

Στο σπίτι, μόλις που είχα αλλάξει κι έλεγα μέσα μου "σκέτη τρέλα να κυκλοφορείς με αυτόν τής Παναγίας τον αέρα και τη βροχή", να 'σου που χτυπάει το θυροτηλέφωνο. "Ποιός;"..."Έλα ο Δημήτρης είμαι, είσαι να πάμε καμιά βόλτα; Σε πεθύμησα..."
"Άσε ρε Δημήτρη, άσε με...φυσάει και βρέχει παντού. Και στη φωλιά τού πόντικα..."

Γέροι

Κάθε που ήθελε να μάθει
αν κάποιος άραγε έχει πεθάνει
ήξερε ποιους να ρωτήσει:

Τους Γέρους ρώταγε
και κείνοι του 'διναν ραπόρτο

Ποιον ρουφιανέψανε στο Χάρο
Ποιανού κλέψανε τα χρόνια
Ποιανού οδοιπόρου δώσανε
επίτηδες, τάχα για κατάλυμμα
τού Άδη την αντρέσσα

Ο Ευπρεπής Χαιρετισμός

Θέμα: Πώς θα μπορούσα να εκδηλώνω τη χαρά μου (αν είχα) προς το πλήθος (αν υπήρχε) χωρίς να θεωρηθώ ασεβής.
................................................................................................................................................

1. Με τη γροθιά (αριστερή ή δεξιά) υψωμένη και το βραχίονα στις 45 μοίρες.

2. Με τη δεξιά γροθιά σφιγμένη και την παλαμιαία επιφάνεια προς τα πάνω ενώ η αριστερή παλάμη χτυπάει λίγο πιο πάνω από τον αγκώνα (εσωτερικά).

3. Πάλι με σφιχτή γροθιά που εκτελεί ταλάντωση σε σχεδόν κάθετον άξονα (κατά Huftermann).

4. Φωνάζοντας "yesssssssssssss!" ή "γιουχουουου" ή "wow"

5. Με οριζόντιον, τώρα, ταλάντωσιν τής άκρας χειρός (Δεξιάς ή Αριστεράς ή αμφοτέρων) με τον Μέσο δάκτυλο σε ελαφράν κάμψιν και φοράν παράλληλον με την φοράν τής ταλαντώσεως.

6. Δια τών άκρων χειρών σύλληψις τού οσχέου και με ελαφράν ανόρθωσιν/προβολήν αυτού ούτως ώστε να "βλέπει" προς το πλήθος. Optional η κραυγή "Νααα!"

7. Τα δυο άνω άκρα εις κάμψιν -παλαμιαία επιφάνεια προς τα πάνω, σφιγμένες γροθιές- και απότομον, ταυτόχρονον τράβηγμα τών χειρών προς τον κορμόν.