01 Νοεμβρίου, 2009

Είμαστε όλοι ποιητές


Όμορφη δραστηριότητα η ενασχόληση με την καλλιτεχνία, ιδιαίτερα για ιδιοσυγκρασίες που αισθάνονται ότι έχουν να προσφέρουν στον τομέα αυτόν αλλά το επάγγελμά τους, οι υποχρεώσεις τους, η ζωή γενικά δεν τους το επέτρεψαν ακόμα. Ίσως νιώθουν ότι δεν θα έχουν ποτέ την δυνατότητα να το κάνουν.
Άλλοι πάλι, με το πέρασμα του χρόνου, έχουν συγκεντρώσει υλικό το οποίο είτε θέλουν απλώς να εκθέσουν σε άλλους είτε αποσκοπούν σε κάποια μελλοντική έκδοση ενός βιβλίου. Εμφανίζονται τότε τα διάφορα ιστολόγια τα οποία είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να εκθέσει κάποιος τη δουλειά του σε άλλους, να ακούσει γνώμες τρίτων, επαίνους ή χλεύη, για να μιλήσουμε για τις ακραίες καταστάσεις.
Εδώ κάπου αρχίζει όμως κάτι επικίνδυνο κατά τη γνώμη μου. Οι ελέγχοντες αυτούς τους ιστοχώρους προκειμένου να κρατήσουν τα μέλη τους , τα ντοπάρουν δημιουργώντας τους την ψευδαίσθηση πως είναι τάχα ...γεννημένοι ποιητές ή -αν δεν είναι γεννημένοι- θα γίνουν μεγάλοι ποιητές.
"Πολύ όμορφο..." , "Με άγγιξε..." , "Όμορφες εικόνες..." ,"Υποκλίνομαι στην τέχνη σου..." , "Γίνεσαι όλο και καλύτερος..." είναι μερικές κλισέ εκφράσεις που χρησιμοποιούν για να γλείψουν τα αυτιά των επίδοξων ποιητών, μερικοί των οποίων είναι έφηβοι ακόμα και τα μυαλά τους παίρνουν εύκολα αέρα. Χρειάζεται να το πούμε πως ένα από τα πλέον εθιστικά ναρκωτικά είναι ο συνεχής έπαινος ;  Όταν σε απορρίπτουν όλοι, πού θα πας να "πάρεις τη δόση σου" της αυτοεκτίμησης ;
Μα βέβαια... εκεί που αφθονεί η πρέζα του "δαφνοστεφανωμένου ποιητού" ,του "επίτιμου συγγραφέα", του επίδοξου γραφιά που θα καθιερωθεί από τους εκδοτικούς οίκους που τάχα ψαρεύουν σ' αυτούς τους ιστότοπους για να βρουν τα νέα ταλέντα της Ελλάδας.
Και τι κακό υπάρχει σ' αυτό;
Ένα και πολύ σοβαρό: η ώρα της αλήθειας , η ώρα που ο ανήλικος κυρίως, θα ανακαλύψει πως δεν ήταν ο ποιητής που όλοι θα έπεφταν στα πόδια του,  η ώρα που το μέλος θα συνειδητοποιήσει ότι έπαιρνε τα "μπράβο" γράφοντας πολύ "ωραία ποιήματα" χωρίς κανείς να του πει "Φίλε μου, είσαι ανορθόγραφος, σκοτώνεις τη γλώσσα, μας έβγαλες το μάτι! ".
Θα καταρρεύσει γι' αυτον το σύμπαν , ίσως. Μετά... μια μεγάλη απογοήτευση, πιθανόν μια κατάθλιψη έρχεται πάνω του ολοταχώς.
Ε και τι έγινε, μωρέ; Οι ιστοχώροι να είναι καλά και αυτοί οι απίστευτοι τύποι που τουςδιαχειρίζονται.
Ρίχνουν κάτι γέλια όταν διαβάζουν τα έργα των ...ταλαντούχων μελών τους !

2 σχόλια:

nkarakasis είπε...

Ω ποιητές..!
με αγγίζεις/ασε με κάτω/μη με ακουμπάς...
(τι εννοεί ο ποιητής με την φώτο;;;)

cloudsinthemirror είπε...

Πας να ζητήσεις σουβλάκι και σου λένε "Τι το πέρασες εδώ; Φαγάδικο; Εδώ σρβίρουμε μόνο γαλλικό καφέ..."