Ενα κωμικό όνειρο λίγο πριν το πρωί. Ενας γελωτοποιός με άτσαλες κινήσεις,γδούποι και ποδοβολητό μέσα στ' αραιό σκοτάδι. Οι θόρυβοι μέσα στην ήσυχη νύχτα ξεπετιούνται σα σπίθες. Εξω απο το παράθυρό σου στέκει ενα πρόσωπο που δεν έχει φύλο ούτε ηλικία και περίεργο κοιταζει μέσα. Εχει μισόκλειστα τα μάτια αλλά και πάλι είναι σε θέση να δει τις επιδείξεις του γελωτοποιού. Κοιτάζεις τη μιά το πρόσωπο, την άλλη το διασκεδαστή του. Φαντάζεις όμως εσύ σαν ο πιό αστείος στα μάτια και των δύο.
Η αναστάτωση είναι μεγάλη και το δωμάτιό σου αρχίζει να δονείται. Μετά από λίγο σαλπάρεις. Το ταξίδι είναι ευχάριστο,αν κι εύκολα καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει πλήρωμα και πάνω στην υδρόγειο η ρότα σου είναι σχεδιασμένη απο μια πυξίδα χωρις το "S". Νότος πιά δεν υπάρχει.
Οι γδούποι στροβιλίζονται όλο και πιό γρήγορα και σύντομα το δωμάτιό σου σπάει σαν αυγό. Εσύ,το πρόσωπο κι ο γελωτοποιός γίνεστε βορά ενός τεράστιου,εκτυφλωτικά λευκού κήτους που ακολουθεί εδώ και καιρό,σιωπηλά και ύπουλα,ένα φωταγωγημένο υπερωκεάνιο του οποίου τέλειωσαν οι ώρες της νυχτερινής πλεύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου