Αξιοπρεπής ισοπαλία

Τα χειμωνιάτικα πρωινά στο σχολείο και τ'ανιαρά διαλείμματα. Το βραδινό φαγητό στο σπίτι: σιωπηλό σήριαλ σε επαναλαμβανόμενες συνέχειες. Οι φίλοι μου,οι φίλες μου κι άλλες ζωές που πέρασαν μέσα απ'τη ζωή μου. Φωτογραφίες σ'ενα σκουριασμένο μεταλλικό κουτί απο μπισκότα,δύσκολο να τ'ανοίξεις τώρα πια.

Απο τα μισοσπασμένα τζάμια φαίνεται πως πέταξαν μερικά πράγματα που αγάπησα πολύ. Ετσι αποφάσισαν εκείνα ν'αφήσουν τα σκονισμένα δωμάτια με τα τυλιγμένα χαλιά,με τις παλιές καρέκλες και τη μυρωδιά της μπουγάδας που στέγνωνε πάνω στα καλοριφέρ.

Οι φωνές των παιδιών που κάθε καινούργια τους λέξη έμοιαζε φύλλο που πέφτει από το ημερολόγιο του τοίχου. Ύστερα μεγάλωσαν και διασκορπίστηκαν στον κόσμο.

Οι κατάμεστες παραλίες κάτω απο τον ολοστρόγγυλο ήλιο του Αιγαίου πελάγους όπου τώρα λαμβάνουν χώρα οργανωμένες βραδιές πυροτεχνημάτων πανομοιότυπες με τις βραδιές άλλων επηνείων της Μεσογείου.

Οι θορυβώδεις συζητήσεις πάνω σε σπουδαία ζητήματα χωρίς καμμιά κατάληξη. Πολλά ερωτηματικά...μονάχα λίγα απ'αυτά πήραν απάντηση...Τα υπόλοιπα τα έσβησε μια πράσινη γομολάστιχα απ'αυτές που δίνουν στα παιδιά για να διορθώσουν τα μικρά λάθη που πάλι θα ξανακάνουν.


Τώρα,μέσα σ'αυτό το χειμώνα,ξαπλώνω σκεπασμένος απο αυτές τις αναμνήσεις και σκέφτομαι πως όλα ήταν μόνο μια παρτίδα σκάκι με αντίπαλο το χρόνο που -σ'αυτό το μακρύ παιχνίδι που πλησιαζει στο τέλος του- μου αιχμαλώτισε,σιγά-σιγά, όλα τα πιόνια και μ'άφησε Λευκό Βασιλιά χωρίς στρατό.
Θέλοντας να είμαι αντικειμενικός και μη όντας από τους παίκτες που ξέρουνε να χάνουν σκέφτομαι τις δυο εκδοχές:
Είμαι πολύ κουρασμένος για να κερδίσω αλλά και χωρίς αντοχές για ν'αντέξω ακόμα μια ήττα. Αισθάνομαι,όμως,αρκετά σοφός για να γυρέψω μια ...αξιοπρεπή ισοπαλία.