27 Φεβρουαρίου, 2010

Οι άνθρωποι τού Φλεβάρη


Εκείνοι του Φλεβάρη τον γνώριζαν το μήνα αυτόν που ήρθαν στον κόσμο, πολύ πριν τον ζήσουν. Και τον εδιάλεξαν, παρ' όλα αυτά, γιά να γεννηθούν σε μια απ' τις δικές του μέρες. Ίσως γιά ν' ακουστεί το πρώτο κλάμα τους πάνω στα λευκά χιόνια των δρόμων που τα 'χουν βρωμίσει τα λάστιχα των αυτοκινήτων. Ίσως τον διάλεξαν σαν πρόκληση στον πιό ψυχρό μήνα που θα μπορούσε κανείς να βγεί γυμνός στο κρύο, τόσο μικρός κι ανυπεράσπιστος, από την κοιλιά της μάνας του. Μια στάση αδιαφορίας γιά τις ηλιόλουστες μέρες. Άλλοι ίσως γιά να ξεφυτρώσουν μέσα στα καρναβάλια περιπαίζοντας  τη σοβαρότητα του κόσμου και να αρχίσουν εξ απαλών ονύχων να βλέπουν γύρω τους τούς ανθρώπους να φορούν  τις μάσκες τους. Έτσι δηλαδή όπως θέλουν  να είναι αλλά δεν τολμούν.

6 σχόλια:

meril είπε...

Kαλέ!
Μήπως έχεις γενέθλια;
(όχι να τα περάσεις στο έτσι να γλιτώσεις το κέρασμα....)

nkarakasis είπε...

Χρόνια πολλά αγαπητέ..

cloudsinthemirror είπε...

Τις ευχές τις λένε μέχρι και τις 40 μέρες, λέει...

meril είπε...

Xρόνια πολλά λοιπόν.....
(και καλά οπωσδήποτε)

Ανώνυμος είπε...

έχεις έναν ωραίο τρόπο να λες αυτά που θέλεις να πεις
κι έναν εξαιρετικό τρόπο να μη λες αυτά που θέλεις να πεις
χίλια χρόνια χρυσά χαρμόσυνα και συναρπαστικά, σου εύχομαι

cloudsinthemirror είπε...

Ευχαριστώ πολύ eulie...