Από μικρός φαινόμουνα...

Ήταν πριν 35-40  χρόνια περίπου που μερικά παιδιά, μαθητές των τελευταίων τάξεων του γυμνασίου τότε, εκστασιάζονταν με αυτό το τραγούδι. Ήταν ο ύμνος τους...Από την άλλη πλευρά ήμασταν εμείς, τα μαγκάκια της πορδής, που τους θεωρούσαμε ρηχούς και ανόητους, κατάπτυστους γιατί ενώ εμείς εντρυφούσαμε στους Doors, τον Hendrix, τον Clapton, εκείνοι "αποχαυνώνονταν" με τον J. Brown, τη Donna Summer, τις Baccara, τους Boney M.
Αυτό λοιπόν το τραγούδι με το "get uppah!" ήταν κι ο λόγος που τους αποκαλούσαμε υποτιμητικά "γκεράπες, γκηράπηδες, γκεραπάδες κ.α.". Εμείς ήμασταν οι "ροκάδες, ροκάκιες, ροκατζήδες" κι αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Και από οικονομικής πλευράς σημαντικό: εμείς οι ροκάδες έπρεπε να ζητάμε από το μπαμπά λεφτά για να αγοράζουμε Levis, Wrangler παντελόνια και κανένα πουκάμισο με κουμπάκια στο γιακά.
Αργότερα το ροκ ντύσιμο περιέλαβε και τα Lacoste, τα Fred Perry ...No problem, ο μπαμπάς πλήρωνε, το ροκ διαφημίστηκε, μερικοί πέσανε στην πρέζα, μερικοί πλουτίσανε με μεταφράσεις των ροκ τραγουδιών και μερικοί/ες  χάρη στο ροκ "βρήκαν και γκόμενα/ο" - πιθανόν χωρίς αυτό να μην έβρισκαν ποτέ. Και τώρα;
Τώρα ... "I' d love to change the world...", ακούω και πάω κάτι να θυμηθώ...αλλά μου βγαίνει η Cosmote και κουνάω το κεφάλι, όπως κάνουν όλοι οι γέροι άλλωστε...πριν πούνε: "Νεανικές τρέλες!".