Μα όχι για μένα

Στο Bar108 που είχαμε καθήσει με τον Α., σε μια συνάντηση  που κάτι μου έλεγε πως έμελλε να είναι και η τελευταία μας, ακούγαμε ήρεμα μια σειρά από κομμάτια που  και οι δυο αγαπούσαμε πολύ: Misty, I was doin alright, Stella by starlight και πόσα άλλα παρέλασαν,ως mp3, από τα αυτιά μας...Πραγματικά σας λέω, δύσπιστοι, πως το Fascination έπεσε καπάκι πάνω στο My favorite things και φτάσαμε στο Corcovado μέχρι που στα μισά του But not for me, ο Α. φανερά συγκινημένος μου είπε :

-Αυτό το κομμάτι θα μου κράτησε παρέα, φίλε, καμμιά χιλιάδα βραδιές στο κελί μου. Μέχρι κι ο Παλαιστίνιος, ο δήθεν τρομοκράτης  που είχα για συγκάτοικο, το είχε συνηθίσει και το σιγομουρμούραγε παραλλάζοντάς το κάθε τόσο.Τον ενεθάρρυνα κι εγώ λέγοντάς του πως, όπως και να το πει, το ίδιο θα είναι...απλώς θα είναι το "But not for me του Χασσάν Αλ Άχμαντ".

-Ο Χασσάν τραγουδούσε το But not for me ;

-Παράξενο σου φαίνεται; Όταν με ρωτούσαν οι άλλοι πως το λένε το τραγούδι, απαντούσα "μπατνοτφορμή - μα όχι για μένα". Μέχρι που ένας αρχιφύλακας πήρε το κλαρίνο κάποιου άλλου, που το είχε παραπεταμένο, και το έδωσε στον Χασάν. Και ο κερατάς έμαθε να το παίζει τόσο καλά που του ζητούσα να μη σταματήσει να παίζει έως ότου με πάρει ο ύπνος. Όταν κουραζόταν, με ρωτούσε "o.k. , A.?"  "Ναι, Χασάν, ευχαριστώ", του έλεγα εγώ...Με έπαιρναν λίγο τα δάκρυα κι ύστερα κοιμόμουν. 

-Θυμόσουν κάποια γυναίκα ανάμεσα στ' άλλα, προφανώς...Έτσι δεν είναι;

-Που και που θυμόμουν κάποια γυναίκα συγκεκριμένη. Χα! Πας τη συζήτηση εκεί στο σεξ.
Στον πρώτο χρόνο είχαμε ξεχάσει τις γυναίκες...Οι ανάγκες μας όμως δεν μας ξεχνούσαν αλλά και γι' αυτό υπήρχαν οι λύσεις...

-Λύσεις ή λύση; Όταν δεν υπάρχουν γυναίκες, απ' ό,τι ξέρω μια είναι η λύση.

-Στον έξω κόσμο συμφωνώ αλλά εκεί υπήρχαν οι φίλοι, οι χαζούληδες, τα κομοδίνα, τα καλοριφέεερ...

-Φίλοι gay, εννοείς; Χαζούληδες gay, εννοείς; Και τα καλοριφέρ τι ρόλο παίζαν;...Για τη ζέστη;

-Τα δυο πρώτα τα πέτυχες. Όχι για τη ζέστη, δεν ήταν αυτό το αβαντάζ των κελιών με τα καλοριφέρ...Αν όμως δεν είχες "σεατζίδικο κελί", το αμέσως επόμενο ζητούμενο ήταν το κελί με καλοριφέρ. Τα καλοριφέρ είχαν "φέτες", δεν ήταν "πάνελ" σαν το ...δικό σου! Ξεκόλα λίγο από τις ταινίες που βλέπεις. Ανάμεσα στις "φέτες" λοιπόν έβρισκε την ευχαρίστησή του  ο φυλακόβιος...

-Μα πως; Δεν καιγόταν το πουλί του; Αυτό δεν θες να πεις, ότι έβαζαν τα πουλιά τους ανάμεσα στις ζεστές φέτες κι έκαναν "τη δουλειά" τους;

-Ναι, αλλά όχι απρογραμμάτιστα. Μέχρι να ζεσταθεί εντελώς το θερμαντικό σώμα καθώς και μέχρι να αρχίσει να παγώνει (μετά το σβήσιμο) πολλοί προλάβαιναν να...ευχαριστηθούν.

-Δεν το είχα σκεφτεί, ομολογώ...και οι gay;

-Άσε τους gay, αυτοί μέσα στη ματαιοδοξία τους προσπαθούσαν να συνάψουν σχέσεις σταθερές, να γίνουν ελκυστικότεροι από τους άλλους, τρέχανε από δω κι από κει στους "ειδικούς" που σε κάποια φάση της ζωής τους, στην κοινωνία, είχαν μάθει την τέχνη του "πλίτσινγκ", την περιποίηση των "λινών" και των σφιγκτήρων, τεχνικές προχωρημένες για τον μέσο κρατούμενο. Καθώς και για μένα.

-Φαντάζομαι πως μετά από αυτά μερικοί θα ανακάλυψαν άλλα μονοπάτια. Μερικοί θα παράτησαν και τις γυναίκες, ε;

-Ουου...Μάγος είσαι; Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να καταλάβω τι θέλανε να πουν με το χαρακτηρισμό "Τα άλογα τα δίποδα"...
Θα τα γράψεις αυτά που σου είπα, εκεί στο μπλογκ; Άμα τα γράψεις, βάλε κανένα τίτλο στα Αγγλικά, πιασάρικο είναι...μοδάτο. Πολλοί το κάνουν. Βάλε: "JAIL TALE"!

Το mp3 δισκάκι του 108 είχε τελειώσει και το έβαλαν πάλι από την αρχή. Πάλι Misty: Loook at meee...