Μα, δεν είναι σήμερα που θα πεθάνουμε
συμπολίτες μου αγαπημένοι
και σ' όλους εσάς που μ’ εκτιμάτε
τον τελευταίο ασπασμό δε θα τον δώσω
κι ας σας κατέλαβε η αγωνία
πως απ αύριο: τέλος,
ποτέ πια δε θα ειδωθούμε
Μα, δεν είναι σήμερα που θα πεθάνουμε
φίλοι μου από πάντα λατρευτοί
στηρίγματα της ανασφάλειάς μου
ενοικιαζόμενοι συνδαιτυμόνες
της Καθαράς Δευτέρας και του Αγίου Πάσχα
όχι δε θα σας ασπασθώ τώρα
η αιωνιότητα θα μας παρέξει χρόνο
Μα, δεν είναι σήμερα που θα πεθάνουμε
η χειρονομία αγάπης από μένα δε θα γίνει
κάτι καλύτερο εσκέφτηκα να κάνουμε
να ρίχνουμε λοξές ματιές και μαχαιριές
προσποιητά να αγκαλιαζόμαστε
όπως το κάναμε ως τα τώρα
γιατί σας λέω: Δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου