Σύννεφα σ' έναν καθρέφτη

ΠΡΙΝ

Όταν απόκαμα απ'αυτό το Κέρδιζε και Χάνε
Ένιωσα τη ζωή μου σαν άδεια παραλία
Σε βροχερό χειμώνα που αιφνίδια είχε φτάσει
Φοβισμένος έχωσα το κεφάλι μου στην άμμο
Και για καιρό έμεινα εκεί ακίνητος πρηνής
Να κοιτώ σ' έναν καθρέφτη νύχτα - μέρα
Αδημονώντας να γνωρίσω τον ξένο εκεί μέσα

            
ΤΟΤΕ

Ψίθυροι ήρθαν λέγοντάς μου να μην αναπαυτώ
Γιατί υπάρχουν ακόμα πολλοί δρόμοι να βαδίσω
Και θα πρέπει να τους διαβώ όλους μονάχος
Φοβήθηκα. Τι ανεπιτυχής προσπάθεια θα ήταν!
Δύναμη πιά καμμία δεν έχω, ένας ανίσχυρος είμαι
Όπως όλοι οι άνθρωποι που ξέρω κι ακόμα πιο πολύ
Πρώτα κλαίω, κατόπιν σκέφτομαι κι έπειτα ξεχνώ

           
ΥΣΤΕΡΑ

Σαν ήρεμες αναπνοές από τα ρουθούνια του Θεού 
Οι μέρες άρχισαν να κυματιζουν πλάι στο παράθυρό μου
Άρχισα τότε να νιώθω πως όλες οι στιγμές μου
Δεν ήσαν παρά ψήγματα αιωνιότητας σπασμένης
Ευτυχία και θλίψη, οι μέρες μου και οι νύχτες
Ήσαν φωτα απ'τα αστέρια, σύννεφα σε έναν καθρέφτη
Κι αφού κοιμήθηκα μ'αυτά, πολύ ένιωσα σπουδαίος

           
ΤΩΡΑ

Το επόμενο πρωί ξύπνησα, ένα μικροσκοπικό νέο αγόρι
Που άρχισε πάλι απ την αρχή κάνοντας το ίδιο πράγμα
Αυτό το Κέρδιζε και Χάνε που κάποτε τόσο μ' είχε κουράσει