Φανάρια

Πράσινη Παρασκευή ή Κόκκινο Σαββάτο
Το πρώτο αργό βήμα τής νύχτας
Που πρόσμενα με μάτια νυσταγμένα
Προβάλλει πίσω απ' το φανάρι
Και γνωριζόμαστε πολύ καλά
Μετά από όσα κάναμε ώστε να ξαφνιαστούμε

Έχω στην κάθε τσέπη μου από έναν αναπτήρα
Ο ένας ανάβει ένα τσιγάρο ακόμα
Κι ο άλλος καίει εμένα
Εκατό λέξεις στο μυαλό μου
Θέλουν να γίνουν ποίημα
Ποίημα χτεσινό
Ποίημα τής κάθε μέρας
Ποίημα που ποτέ δε λέει τίποτα
Για κείνον που το γράφει
Ποίημα γραμμένο σ' ένα μπαρ
Με αμερικάνικα τραγούδια
Μπαρ με ακίνητους θαμώνες

Ατέλειωτη η αναμονή
Κουράστηκαν  οι λέξεις
Η σκηνή πρέπει να' ναι ζωηρή
Με ηθοποιούς ν΄αυτοσχεδιάζουν
Η παράσταση αναβάλλεται γι αύριο, την ίδια ώρα

Εγώ νύσταξα ακόμα πιό πολύ
Κρύβομαι σε ίλιγγο πορείας ταξί
Μετά τα μεσάνυχτα τρεις η ώρα

Καλά δεν ξέρω  που πηγαίνω
Το υπαγορεύουν οι σηματοδότες
Πράσινο ή κόκκινο θα δείξουν;

Τι μέρα είναι;
Αυτό μετράει...γιατί:
Κόκκινο-Σαββάτο και Πράσινο-Παρασκευή